Boek van Week 22
Wat de één grappig vindt, vindt de ander te flauw, te vergezocht of gaat volledig langs diegene heen. Maar nu heb ik een boek gelezen dat waarschijnlijk heel veel mensen vermakelijk gaan vinden, want het is scherp, niet te banaal, maar soms toch wel lekker banaal.
De sekstypiste van Jen Beagin gaat over Greta, een vrouw van een jaar of veertig die haar verloving heeft verbroken en geen echt doel in haar leven lijkt te hebben. Ze is net verhuisd naar het dorpje Hudson in de staat New York, waar de bewoners net als Greta de grote stad hebben verlaten om eens lekker landelijk te gaan leven.
In Hudson blijkt iedereen de meest uiteenlopende seksproblemen te hebben, en ze gaan allemaal naar sekstherapeut Ohm, die zijn sessies graag afsluit met een paar zuiverende tonen van zijn gong. Ohm heeft Greta gevraagd om zijn therapiesessies uit te typen. Vol verbazing transcribeert ze de bedproblemen van haar dorpsgenoten, van wie ze vervolgens de stemmen herkent in de lokale koffietent.
Therapeut Ohm krijgt een nieuwe cliënt, een Zwitserse vrouw, en Greta zit meteen op het puntje van haar stoel. De Zwitserse, zoals Greta haar noemt, heeft een afgrijselijk stemgeluid en komt nogal kil over. Ze blijkt een verschrikkelijk trauma te hebben; ze overleefde ternauwernood een aanval en de dader staat op het punt om de gevangenis te verlaten. Maar De Zwitserse is niet ‘een van die trauma-personen’, en zit eigenlijk bij Ohm omdat ze nog nooit een orgasme heeft gehad. Greta is diep onder de indruk van haar verhaal, en herkent op een dag in het hondenpark haar stem. De Zwitserse spreekt Greta aan, en dit is het begin van een vurige affaire tussen de twee.
Greta probeert zo lang mogelijk geheim te houden dat ze alle privézaken die De Zwitserse haar vertelt al lang weet, maar kan het ook niet laten om er af en toe aan te refereren. De Zwitserse lijkt ook geen grote moeite te doen om haar affaire te verbergen voor haar man, waardoor het hele dorp door heeft wat er gebeurt en alles dreigt in te storten.
Het zijn de bizarre details die het boek zo vermakelijk en levendig maken. Zo woont Greta met haar eigenaardige, drugs dealende huisgenoot Sabine in een oude Hollandse boerderij. Daar hangt een gigantische bijenkorf met duizenden bijen, die halverwege het verhaal ook nog even bewoond wordt door een plaag maden (tip: even niet eten en lezen tegelijk!). Greta’s heeft ook een hondje, Piñon. De Jack Russell is, in tegenstelling tot Greta, erg geslaagd in het leven. Hij is een topatleet, niet zo geobsedeerd door eten als andere honden, en kan geweldig zoenen. Greta’s liefde voor Piñon is erg puur, maar met mensen heeft ze vaak moeizamer contact. Haar moeder heeft zelfmoord gepleegd toen Greta dertien was en ze blijft haar moeder brieven schrijven, maar Greta ziet zichzelf net als De Zwitserse ook niet als ‘een van die trauma-personen’.
De combinatie van seks, trauma en hilariteit werkt ontzettend goed. Want het boek is dus écht bladzijde na bladzijde buitengewoon scherp en grappig. Je zult hardop lachen over de onhandige keuzes die Greta maakt, of de manier waarop Beagin de inwoners van Hudson beschrijft. Maar door de gelaagdheid van de personages, die verwerpelijke dingen doen maar wel heel veel sympathie oproepen, is het ook gewoon een hartstikke goed boek.
_____
De sekstypiste is geschreven door Jen Beagin
vertaald door Linda Broeder
verschenen bij uitgeverij Atlas Contact
Vera van Geldern is boekverkoper bij Linnaeus Boekhandel, Middenweg 29
