Boek van Week 10
‘De heiigheid houdt nu al twee uur aan en de wereld is zandachtig van kleur. De schaduw op het land is een graad naar voren opgerukt. Ik zit in de kroeg en staar naar de walvis, die van tijd
tot tijd in de zonnenevel verdwijnt en dan opnieuw tevoorschijn komt.’
De nieuw vertaalde roman Het geheugen van de zee van de Finse Petra Rautianen speelt zich af in een dorpje in Finnmark, de noordelijkste provincie van Noorwegen, waar de walvis alom aanwezig is. Aapa, een vrouw van Kven-afkomst, keert terug naar haar geboorteplaats als ze hoort dat haar oma op het punt staat te overlijden. Dit vissersdorpje is altijd afhankelijk geweest van de zee en (wal)visvangst, maar wordt ook beïnvloed door de nog jonge Noorse energie-industrie. (Het boek speelt zich af begin jaren tachtig.) In 1969 ontdekt het Amerikaanse oliebedrijf Phillips Petroleum de eerste olie in de Noordzee, voor de kust van Noorwegen. Bij het seismische onderzoek naar olieaders komen trillingen vrij die een beeld geven van wat zich onder de zeebodem bevindt.
Rautianen verweeft in Aapa, haar voorouders en haar mysterieuze en verdrukte verleden de manieren waarop de mensheid de zee en het marine leven beïnvloedt en exploiteert. Daar, waar Aapa’s familie bloedbrood bakt en op zeehonden en walvissen jaagt, worden ook de grote ontdekkingen gedaan op het gebied van olie- en gaswinning en de effecten op de marine omgeving. Het geheugen van de zee is een prachtig voorbeeld van het soort verhaal dat zich, op de uiterste rand van het Euraziatische continent, afspeelt in de schaduw van een grotere en onheilspellende geschiedenis, die net als de walvis in het boek steeds weer opduikt en weer verdwijnt.
_____
Het geheugen van de zee is geschreven door Petra Tauriainen
Vertaald door Annemarie Raas
Verschenen bij Meridiaan Uitgevers
Margot Baar is boekverkoper bij Java Bookshop, Javastraat 145
