Boek van Week 24
Dit zinderende debuut van de Franse auteur Victor Jestin warmt je tot ongekende hoogte op. Je beleeft de hitte, la chaleur, in diverse dimensies, maar vooral de hormonale hitte en onrust van groepen pubers op een immense Franse camping, deden mij teruggaan naar lang geleden.
Victor Jestin’s ‘Hitte’ was in 2019 – vlak voor Corona – een ware sensatie in Frankrijk. Een literair kunstwerk, dat de lezer overrompelt en onderdompelt in een broeierige atmosfeer, was één van de typeringen destijds. Beeldend en poëtisch, een andere. Inmiddels wordt het boek verfilmd en is het nu in een mooie Nederlandse vertaling (Josephine Rijnaarts) verschenen bij uitgeverij Koppernik.
Deze roman oogt als een zomers kleinood dat makkelijk zou kunnen verdwijnen tussen de stapel vakantieboeken, maar laat dat niet gebeuren. Vanaf de eerste regels word je meegevoerd in dit spannende, verraderlijk gelaagde verhaal. In de verte raakvlakken met ‘Stenen Eten’ van Koen Caris.
‘Oscar is dood omdat ik toekeek toen hij doodging, zonder een vinger uit te steken. Hij is gewurgd door de touwen van een schommel, zoals kinderen in de korte nieuwsberichten. Oscar was geen kind. Op je zeventiende ga je niet per ongeluk dood. Je knijpt je keel dicht om iets te voelen. Misschien zocht hij een nieuwe vorm van genot’.
Zo begint het verhaal van de eveneens zeventienjarige Léonard, die met zijn ouders en zijn jongere broer en zus kampeert op een camping aan de Atlantische kust van Les Landes. Wie wel eens in Les Landes heeft vertoefd (ik wel namelijk), ziet de geschetste omgeving tot leven komen: eindeloze pijnboombossen, campings als dorpjes zo groot, prachtige brede stranden, surf-waardige golven en de zomerse hitte.
De vakantie loopt op z’n eind en tijdens de laatste avond van feesten, drinken en vooral veel flirten, is Léonard getuige van de dood van Oscar. Dat brengt Léonard dermate van zijn stuk, dat hij besluit de dode Oscar te laten verdwijnen. Dit gegeven geeft het verhaal een ongemeen spannende context, als een nachtmerrie. Als de volgende ochtend blijkt, dat de ouders de vakantie met nog één extra nachtje hebben verlengd omdat iedereen het zo naar zijn zin heeft, schrik je als lezer. Je weet, er breekt een hele lange dag aan voor Léonard.
Vlak voor Oscar’s dood heeft Léonard het grote feest verlaten. Onzeker, weer geen deelgenoot van de feestende massa en het opgelegde vakantiegeluk, weer niet ontmaagd, liever alleen willen zijn. De sfeer die Jestin schetst is beklemmend en voor iedereen die de puberleeftijd voorbij is, o zo invoelbaar en herkenbaar.
In deze broeierige en spannende setting spelen vakantievrienden Léonard, de iets oudere Luce en de naarstig naar seks en intimiteit op zoek zijnde Louis, de hoofdrol. Hoe is het om als onzekere jongen, rijper meisje of als behoeftige puber in de feestende massa van een grote camping mee te móeten gaan, het móeten scoren en – op de achtergrond continu aanwezig – wat is de impact van het meetorsen van een verschrikkelijk geheim? Jestin prikt de opgelegde omgangsvormen tussen jongeren genadeloos door. Ik vertoefde zelf weer kortstondig -onzeker, onhandig dansend, lonkend, zoete wijn- op een gloeiend heet strand aan de Atlantische kust…
Victor Jestin heeft een scherp portret van tieners geschilderd en weet ze haarfijn te portretteren in al hun kwetsbaarheid en complexiteit. Hij bracht zijn jeugd door in Nantes en is nu 28 jaar.
‘Hitte’ won de Vocation-prijs en de Femina-prijs voor middelbare scholieren in Frankrijk.
_____
Hitte is geschreven door Victor Jestin
vertaald door Josephine Rijnaarts
verschenen bij uitgeverij Koppernik
Petra Hoogenboom is boekenadviseur bij IJburg Boeken, IJburglaan 561
