Toen het kabinet aankondigde dat ook coffeeshops hun zaken dienden te sluiten, vormden zich overal in het land lange rijen voor hun deuren. Zo ook bij coffeeshop The Stud in de Molukkenstraat.
Henny Reubsaet
Eigenaar Silvio Walter vertelt via de telefoon: ‘Ja, mensen waren echt in paniek, ik had hier huilende mensen voor de deur. Iedereen gaat er altijd maar vanuit dat we een genotsmiddel verkopen, en dat is voor ongeveer 60-70 procent van de klanten zo. Maar mensen hebben ook reuma, MS, migraine, menstruatiepijn, noem maar op. En laten we wel wezen, mijn vader pakte vroeger na het werk een biertje of vier om te ontspannen, dat is nu een joint geworden. En als je dat jointje elke dag gewend bent, dan kun je dat moeilijk missen.’
Hij was dan ook blij de overheid al snel besloot dat de coffeeshops, net als de horeca een afhaalloket mochten inrichten. De coffeeshop dient een maatschappelijk belang, net als de apotheek of de drogist. Alle geledingen van de maatschappij komen bij hem langs. Hij vindt het dan ook heel belangrijk dat er in zijn zaak op een veilige manier met de klanten wordt omgegaan. Een paar dingen zijn daarom veranderd. Zijn personeel werkt nu achter plexiglas, er mogen maar twee klanten tegelijkertijd binnenkomen en die mogen maar korte tijd binnen zijn.
Klanten waren inderdaad hooguit een paar minuten binnen, heb ik van dichtbij kunnen constateren. In de rij waren ze heel gedisciplineerd, ze bleven op afstand van elkaar en slechts een enkeling was in gesprek met een buurman. De vrouwen waren in de minderheid en de ouderen ook, maar de totale rij liet een divers gezelschap zien.
Silvio: ‘Ik heb met het personeel overlegd hoe we de zaken gaan aanpakken. Ik heb twaalf mensen in dienst en we zijn open van 7.00 uur ‘s ochtends tot 1.00 uur ‘s nachts. We merken dat nu de piektijden zijn veranderd. Vanaf negen uur ‘s avonds is het nu veel rustiger, we merken dat de mensen dan binnen blijven. We zijn vooral een buurtcoffeeshop, maar er kwamen ook altijd wel toeristen, zo’n 15 procent schat ik, en die blijven nu weg. Maar qua uren scheelt het niks, omdat we er taken bij hebben. Iemand moet nu extra op de hygiëne letten. Want we blijven natuurlijk met mensen werken en onder mijn personeel heerst natuurlijk ook vrees dat we besmet kunnen worden. Wij geven elkaar ook geen hand en staan niet dicht bij elkaar, je kent het wel. Maar ook heb ik nu buiten iemand gezet om ervoor te zorgen dat de mensen rustig op afstand van elkaar blijven staan. Noem het maar een gastheer.’
‘Tot nu toe is gelukkig nog niemand ziek geworden, we zijn allemaal nog aan het werk. Ik ben al 25 jaar eigenaar van The Stud, natuurlijk blijf ik meewerken, we staan er met zijn allen voor. Nogmaals, ik vind dat we een maatschappelijk belang dienen.’
‘We zijn echt bang voor een totale lockdown, want we weten wat dat voor klanten kan betekenen. We merken ook dat mensen daar op anticiperen. Normaal kom je met vijf gram zo’n vier dagen toe, dat je op vrijdag komt voor het hele weekend, zeg maar. Nou, die mensen komen nu elke dag. Dat is toch een soort hamsteren dan. Onze openingstijden houden we gewoon aan, er zijn echt mensen die al om 7.00 uur ‘s ochtends op onze stoep staan, en als je na twaalf uur ‘s nachts nog even wil komen, willen we dat ook dat nog gewoon kan. Zolang we open mogen blijven dus.’
leuk stukje Henny