Column | Leeuw van Moerkerken
Altijd interessant als de geopolitiek onze buurt binnenwandelt. Napoleon wandelde in 1811 al door de Muiderpoort over de Plantage Middenlaan de buurt in, en talloze machthebbers sliepen in het Amstelhotel. In 2013 bezocht Vladimir Poetin de Hermitage, ik herinner me de demonstraties met regenboogvlaggen nog. Als een van de buurtbewoners aan de Nieuwe Keizersgracht een sniper had gehad, had het afgelopen decennium er heel anders uit gezien, maar verder geen kwade woorden over de Nieuwe Keizersgrachtbewoners.
Het geeft mij als buurtcolumnist de kans om het eens op wijkniveau over de wereld te hebben. Onlangs was de Israëlische president Yitzhak Herzog nog bij de opening van het Nationaal Holocaustmuseum, waar hij zoals verwacht níet gearresteerd werd voor ‘genocidale bedoelingen.’ Dit was de man, die de tekst: ‘Ik reken op je’ op een bom naar Gaza schreef. (Niet iemand die ik zou uitnodigen op mijn feestje.) Er werd uiteraard gedemonstreerd tegen zijn komst en dat overschaduwde de betekenis van het museum. Willem-Alex en Mark zullen elkaar wel hebben aangekeken: ‘Het is altijd wat in deze 1018-buurt, ze waren toch ook al tegen de komst van dat Namenmonument?’
In een uitgebreid interview in het NRC gaf de directie van het museum een uitgebreid en mooie verklaring waarom het jammer is dat de slachtoffers waarover dit museum gaat gekoppeld worden aan een hedendaags conflict waarmee ze niets te maken hebben. Jammer inderdaad, maar toch is de directie zelf schuldig aan het koppelen van de holocaust aan de actualiteit, door de Israëlische president uit te nodigen.
Het antisemitische neemt toe, een alarmerend probleem. Ik kan me voorstellen dat het voor Joodse mensen angstaanjagend is om langs een pro-Palestijnse demonstratie te lopen zonder te weten hoe genuanceerd ze zijn. Daarom had de directie van het Nationaal Holocaustmuseum de uitnodiging voor president Herzog moeten intrekken met de woorden: ‘Wij willen niet dat mensen dit museum associëren met de oorlogsmisdaden van Israël, wij willen niet dat Nederlandse Joden verantwoordelijk worden gehouden voor de Israëlische politiek, wij zijn ons ervan bewust dat het over een kam scheren van Joden en Israël antisemitisme in de hand werkt en dat willen wij koste wat het kost voorkomen.’
Maar helaas: de directie maakt zich toch medeplichtig aan het laten ondersneeuwen van de betekenis van hun eigen museum. En wat kunnen wij anders doen dan demonstreren tegen de komst van zo’n president? Juist het verleden van onze buurt leert ons waarom we dat moeten doen.
