Het Bredewegfestival zit er inmiddels alweer op. Volgend jaar opnieuw – althans, dat mag je hopen. Er moet eerst nog een bom duiten geregeld worden. Door vrijwilligers. Fijn dat de gemeente en gulle sponsors bijdragen, maar voor het uitputtend regelwerk zijn wel onbetaalde zwoegers nodig. En er moet een vrijwillige stichting zijn, die vervolgens nóg eens 100 vrijwilligers regelt. Het Bredewegfestival is een klein wonder, in deze tijd van overspannen tweeverdieners met veel te hoge hypotheken.
En zo kwam het dat uw columnist laatst op zondagavond in de Hofkerk zat. Het was steenkoud. Maar Tim, van het Festival, vond dat de gasbrander in de nok niet aan mocht. Teveel lawaai, tijdens de voorgelezen gedichten. In de pauze vertrokken er tien luisteraars. Hun voeten bonkten als ijsklompen op de tegels. Toen ik ging voorlezen, mocht tóch de verwarming aanblijven. Er was namelijk gestemd, en iedereen, behalve de organisatoren, verlangde hartstochtelijk naar het lawaai van de verwarming. Justusvanoel.nl, zo noemde ik mij die avond, las een gedicht voor over het lopen van een krantenwijk. In de Dapperbuurt. Van de Dwarskrant. Heb ik gedaan. In mijn eigen ouwe Amsterdam-Oost, Voor de inspiratie. De nostalgie. Het gevoel. En, oké, voor het geld. Wat me van mijn diverse Dwarskrantenwijken bij is gebleven is vooral Jeruzalem. Wat een armoe. Man met zweren op voeten, in pyjamabroek. Zware shag rokend op zijn stoepje. Tien jaar stof op de ramen. Tweehonderd meter verderop, tegen de Gooise weg aan, opeens een villawijk. Aerdenhout in Oost. Bizar.
Terug naar de langzaam opwarmende Hofkerk. Er zitten minstens veertig mensen te luisteren naar gedichten, en Arie van Tol, stille kracht achter de Dwarskrant, was er ook. Bij Arie mocht ik op sollicitatiegesprek komen, twee jaar terug, voor de positie van onbetaald columnist. Iets wat mij weer was aangeraden door een therapeut, die dacht dat dat goed voor mij zo zijn. Laat ik zeggen: ik ben ooit dertig jaar niet in de Indische Buurt geweest. Terwijl ik wel in Amsterdam woonde. Enfin, zo word je kunstenaar, columnist van de Dwarskrant, en dichter. Met de columns ben ik klaar, tijd voor jong talent. Dichter blijf ik.
MAG IK UW AANDACHT? Ieder week stuur ik een kakelvers gedicht via de mail, naar liefhebbers die zich hebben aangemeld via justusvanoel.nl. De Hofkerk heeft mij tot nu toe niemand opgeleverd. Het was me een genoegen, hier te schrijven, maar ik wil een paar van jullie als afscheidskado. NU! Dus meld je snel, bij justusvanoel.nl. Tot slot vier woorden van mijn lievelingsburgemeester: ‘Wees aardig voor elkaar’. Dag lieverds!
Reageren? Graag. Naar [email protected]. Meer www.justusvanoel.nl
