Leeuw van Moerkerken
Mijn vader had volgens mij graag een Spanjaard willen zijn, maar dat was hij niet. Hij is geboren en getogen in Amsterdam en studeerde Geologie in de rauwe, maar magische jaren tachtig. Voor deze studie moest elke student geruime tijd veldwerk doen in Zuid-Spanje, mijn vader in Murcia. Dicht bij de verlaten spaghettiwestern dorpjes, leerde hij met zijn medestudenten Spaans, paella maken op campinggasjes en ook nog wat over stenen en bergen, maar dat interesseert mij dan weer minder. Op een dorpsfeest heeft hij met een stier gevochten. Zijn rode eighties broek werd door de hoorns van het wilde beest opengereten en toen hij onder de stier lag, wist hij met een levensreddende manoeuvre onder een houten podium te rollen, waar de stier hem niet meer pakken kon. Als kind stelde ik me voor hoe hij in een volle arena in torero kleding met een rode doek en een sabel stond terwijl hij een bloedende stier uit zijn lijden verloste. Als je vader ooit met een stier gevochten heeft, moet er wel iets heel bijzonder gebeurd zijn wil dat niet de eerste anekdote zijn waaraan je denkt als je je vader moet beschrijven.
Wat mij betreft is het stierenvechten niet meer helemaal van deze tijd, maar mijn vader, de torero, was dan ook wel van de oude stempel. Ik was elf en we zaten samen in het publiek te kijken naar een stierengevecht in Plaza de Toros de Las Ventas in Madrid. De stieren werden vakkundig in Spaanse stijl vermoord.
‘Deed jij dat ook zo?’ vroeg ik.
‘Nee, nee, dat ging niet zo professioneel, we dolden gewoon wat met dat beest, en ik heb hem niet gedood.’ Wat zou hij verbaasd zijn als ik in deze korte column over hem deze stierenanekdote aanhaal om hem te beschrijven. Het is de anekdote van een zoon over zijn vader. Hijzelf zou zijn leven waarschijnlijk eerder typeren door zijn fotografie, zijn geologische kaarten, zijn politiek en zijn columns, maar voor mijn part gaat hij mijn
familiegeschiedenis in als de torero. ‘Het was trouwens een koe.’
