De surrealistische werkelijkheid is ingedaald. Lege straten lijken al gewoon, op afstand van elkaar lopen ook. Corona is overal onzichtbaar aanwezig.
Coronacrisis | Lewis Daniëls
‘Nu overdrijf je’, zegt een scholier tegen zijn vriend als hij voor de grote supermarkt in Oostpoort zijn fiets wegzet. ‘Anderhalve meter is echt genoeg.’ De andere jongen komt schichtig grijnzend iets dichterbij. Voorzichtig, maar ook nieuwsgierig gaan ze de winkel in, waar ze worden tegengehouden door de filiaalhouder. ‘Zijn jullie samen?’ De jongens knikken. ‘Dan mag slechts een van jullie naar binnen.’
De jongens overleggen even. Als ze een keus hebben gemaakt spreekt de filiaalmanager de jongen die boodschappen gaat doen opnieuw aan. ‘Graag een mandje of boodschappenkar nemen, dat is voor de hygiëne en afstand.’ Hij staat vanaf de openingstijd al instructies te geven en heeft er nog geen genoeg van. ‘Straks wel, hoor. Vanavond wil ik niets meer aan mijn hoofd hebben, maar dan ben ik al afgelost. Gelukkig werkt negenennegentig procent van de klanten goed mee. Een enkeling doet iets moeilijker, dat houd je altijd.’ Bang is hij niet, sommige klanten wel. ‘Het zijn rare tijden waar we allemaal aan moeten wennen.’
De medewerkster bij de servicebalie heeft haar weg al redelijk gevonden in de huidige situatie. ‘Ik ben tevreden met het speciale openingsuur voor de ouderen. Je merkt dat ze zich veiliger voelen.’ Ondanks de draconische maatregelen is de sfeer in de supermarkt goed. ‘Ik heb nog steeds plezier in mijn werk, al is het wel opletten. We doen ons uiterste best anderhalve meter afstand te houden. Toch gaat dat soms tijdens de werkzaamheden in de gauwigheid mis. We moeten nog alerter zijn.’
Haar jongere collega (17) vindt het een soort van spannend nu in de supermarkt te werken. ‘Begrijp me goed’, glimlacht ze, ‘het is geen leuke, maar wel een interessante tijd. Ik ben blij dat ik nog mag werken. Zo blijf ik de maatschappij een beetje volgen. Veel van mijn vriendinnen zitten nu de hele dag thuis en maken niets mee. Dat lijkt me vreselijk. Wat mij het meest opvalt is dat veel klanten afstandelijker zijn dan normaal. Tegelijkertijd vragen ze om meer hulp en waarderen ze duidelijke instructies. Zelf ben ik niet bang, wel voorzichtig.’
Voedselbank start actie ‘Stay Safe en Geef’
Bij de ingang van de supermarkt staat een kraam met grote kratten vol boodschappen die zijn bedoeld voor de Voedselbank. Probleem is dat ze de producten voorlopig niet willen hebben. In een persbericht meldt Voedselbanken.nl dat door de verhoogde vraag naar voedselhulp, logistieke uitdagingen en ook extra hygiënemaatregelen het moeilijker maken de voedselpakketten te verstrekken aan de mensen die wekelijks voor hun voedsel afhankelijk zijn van de voedselbank. Daarom vraagt de Voedselbank om financiële donaties. Het doel: minimaal 10 miljoen euro. De campagne heeft inmiddels tot veel steun geleid van consumenten, bedrijven en de overheid. Doneer.
Het budgetwarenhuis in Oostpoort is volledig ingesteld op de situatie. In tegenstelling tot vorige week zijn moeders met kinderen en kleine groepjes nu uit den boze. Net als elders mag ook hier een klant tegelijk naar binnen. Het levert geen lange wachtrijen op, voor wie niet meteen naar binnen kan is genoeg ruimte in de ruime entree.
Stadsloket amper bezocht
Stilte bij het stadsdeelkantoor. ‘We werken met minimale bezetting’, vertelt een medewerker. ‘Soms is het improviseren. Op anderhalve meter afstand van de balie een formulier ondertekenen is vrij lastig. Het zijn angstige tijden, maar we houden de moed erin. Ik denk wel veel aan de crisis. Ik woon in West en reis iedere dag met de tram hierheen. De stad ziet er totaal anders uit en je vraagt je af hoe veilig je in het openbaar vervoer bent. Ik geloof dat ik mij nu beter kan voorstellen hoe het hier tijdens de Tweede Wereldoorlog was.’
‘Niet ieder kuchje is corona’
Hij zet vraagtekens bij de signalen die de overheid uitzendt. ‘Natuurlijk moeten we dit uiterst serieus nemen, de berichten zijn alarmerend. Toch mis ik de nuance en geruststelling. Niet ieder kuchje is corona. We mogen best meer horen dat het weer goed komt, daar geloof ik heilig in.’ Een voorbijganger van eind veertig – die op ruim drie meter afstand meepraat – knikt instemmend. ‘De boodschap van de media en overheid was nogal dubbel. De eerste dag na de sluiting van de scholen zendt de tv vrolijke plaatjes uit van spelende kinderen in het park. Iedereen vond dat begrijpelijk tot afgelopen weekend. Ineens was iedereen die naar buiten ging nog net geen misdadiger. Ikzelf kon bedenken dat het niet handig was naar het strand of bos te gaan. Toch kan ik begrijpen dat niet iedereen die boodschap gelijk meekreeg. Niemand is met kwade bedoelingen die kant op gegaan. Afgelopen maandag gaf de overheid eigenlijk weer een dubbel signaal. Zoveel mogelijk binnenblijven en anderzijds: maximaal met drie man op bezoek. Vul maar in.’
Dapperbuurt
Sinds de kramen op de Dappermarkt niet meer direct naast elkaar mogen staan, is het daar nog stiller. Tot voor kort moesten sommige marktkooplieden ’s ochtends wachten of ze waren ingeloot, nu krijgen de marktmeesters de straat niet meer vol. Veel ondernemers vinden het niet de moeite om te komen of blijven weg uit angst. Gisteren publiceerde oost-online een uitgebreid verslag over de stand van zaken op de Dappermarkt.
De horeca oogt verlaten. Eetcafés proberen overeind te krabbelen door afhaal- en breng services op te zetten. De bloemen op het terras hangen er troosteloos bij, uitgedroogd na tien dagen sluiting van hun residentie.
De sfeer in de supermarkt in de Eerste van Swindenstraat is gemoedelijk. De manager en de medewerker van de beveiliging werken efficiënt samen. De een geeft boodschappenkarren aan klanten, de ander neemt die na gebruik weer in. ‘Zo houden we bij hoeveel mensen er in de winkel zijn. Ondanks dat het hectische dagen zijn, ben ik niet ontevreden. Het hamsteren is gelukkig vrijwel opgehouden. We hebben de voorraden weer bijna helemaal op peil.’
Hij geeft een boodschappenkar aan en vraagt een volgende klant even te wachten. ‘Nu vraagt de toestroom van klanten alle aandacht, maar over een paar dagen is iedereen ook hier aan gewend. Alles gaat toch gewoon door.’
