Tijdje terug had ik een akkefietje. Ik stond met m’n fiets bij het stoplicht, komt er zo’n motor naast me staan die ik al ver achter mij hoorde aankomen. Zo’n knetterding. Ik zeg tegen hem: ‘Je maakt wel veel herrie.’ Zegt ie: ‘Wat?’ ‘Ja precies, dat bedoel ik,’ zeg ik hardop. ‘VEEL HERRIE!’ ‘Vind je het niet mooi dan?’ ‘Nee, ik heb er last van.’ ‘Moet je niet in de stad wonen.’
Peter Hoogendijk | Illustratie Judith Lammers
Alsof je in de stad ongelimiteerd lawaai moet maken. Ik zeg: ‘In de stad houden de meeste mensen gewoon rekening met elkaar.’ Hij liet z’n motor even brullen. Een soort auditieve middelvinger. Ik schudde m’n hoofd en gaf hem een middelvinger terug.
BBB
Het licht sprong op groen en hij stoof er met een rotvaart en dito lawaai vandoor. Ik fietste dezelfde kant op en bij het volgende kruispunt stond Motormuis weer voor een rood licht. Grappig, zo gaat dat in de stad. Ik keek ‘m hoofdschuddend aan. Hij nodigde me uit om effe te kome prate dan. Stonden we even later op de stoep een wonderlijk gesprek te voeren. Hij bleef op z’n motor zitten en hield z’n helm op, maar hij was van het type Bolle Bleke Boerenzoon. Hij zei onder meer dat zijn motor speciale uitlaten heeft die alleen op het circuit zijn toegestaan. Waarom dat dan? Hij zei dat hij precies wist waar de meetpunten voor geluid stonden. Een soort flitspalen voor geluidsoverlast, zo begreep ik, en dat ie daar dan zachtjes voorbijreed. En dat ik blij mocht zijn dat zijn vrienden er nu niet waren, want die zouden mij wel even een lesje leren. Ik kan best wat onzin aanhoren, maar dit maakte mij even sprakeloos. Mij een lesje leren? Hij doet toch asociaal?
Hij draaide allerlei zaken om. Gewoon de wereld op z’n kop. Voor mij is dat lastig praten op basis van argumenten. Voordat ik hem kon vragen of hij ook een omgekeerde vlag boven z’n bed had hangen, was het gesprek afgelopen. Met zo’n diepe brom reed hij weg. Ik vermoed richting het platteland, dat andere land met een blauw-wit-rode vlag.
Tegenbeweging
Het was bozigheid en onbegrip van twee kanten. Misschien wel een goed voorbeeld van de cultuuroorlog waar Eurocommissaris Frans Timmermans onlangs zijn vrees voor uitsprak. Polarisatie. Ik deel de vrees van Frans, maar ik erken dat ik duidelijk partij ben in dit debat. We moeten gewoon snel en ingrijpend handelen om de klimaatontwrichting zoveel mogelijk te beperken. Stoppen met fossiel en de biodiversiteit herstellen, ook als dat ten koste gaat van allerlei kortetermijnbelangen.
Maar er is een sterke tegenbeweging ontstaan. De wetenschap en overvloedig bewijs van klimaatschade verkregen door vrije nieuwsgaring worden stelselmatig in diskrediet gebracht of gebagatelliseerd door een brede coalitie van klimaatontkenners. Politici met belangen, industriëlen met belangen, boeren en vissers met belangen, miljonairs, wappies en andere bangeriken die vrezen dat hun bbq-hamburger, hun stinkdiesel en hun vliegvakantie te duur worden. Ik kan geen begrip opbrengen voor hun standpunten. Dan maar oorlog. Die herriemaker op z’n stinkbrommer krijgt wat mij betreft een vette boete voor geluidsoverlast en ik hoop dat de benzine zo duur wordt dat hij een ritje Amsterdam voortaan op z’n bolle buik kan schrijven. Beter blijft ie weg.
