Column van stadsdeelvoorzitter Carolien de Heer
Wat is het verband tussen seksuele intimidatie van vrouwen en van geweld tegen vrouwen? Dat is de vraag die ik onderzocht in mijn afstudeerscriptie met de titel ‘Gevaar op straat’. Ik studeerde er in het jaar 2000 mee af. Ik had zelf een keer ondervonden dat ik niet inging op de avances van een man en toen werd bespuugd en een klap in mijn gezicht kreeg. Niet eens in een donker steegje, maar midden op het Damrak met veel mensen eromheen. Ik werkte destijds in de horeca en ik hoorde veel van dit soort verhalen van mijn vrouwelijke collega’s. Voor mijn scriptie ging ik op onderzoek uit of dit nu toeval was of dat het een breder fenomeen was. Dat laatste bleek waar. Uit mijn onderzoek bleek dat vrouwen die geweld ervaren in de openbare ruimte, daarvoor vaak ook seksueel geïntimideerd zijn. Dit is 25 jaar geleden. Ik dacht toen oprecht dat het 25 jaar later veel veiliger zou zijn voor vrouwen op straat. Helaas is niets minder waar.
Door mijn werk als stadsdeelvoorzitter kom ik vaak in contact met (jonge) vrouwen. Zo was ik een paar jaar geleden op Internationale Vrouwendag bij een bijeenkomst in jongerencentrum Jaco van Dynamo. Ik was gechoqueerd door de verhalen die ik daar hoorde. Bij een avondje uit 5x betast worden, hoorde erbij. Geshamed worden omdat je te sexy gekleed bent, hoorde erbij. Beperkingen opgelegd krijgen van vriendjes, hoorde erbij. Klappen krijgen omdat je je niet ‘gedraagt’, hoorde erbij. Het voelde alsof ik terug was in het jaar 2000. Het was toen onacceptabel en dat is het nu nog steeds.
Als stadsdeel hebben we het mooie initiatief ‘De Meidenbus’. Dit is een bus die op verschillende locaties staat waar we met medewerkers van het stadsdeel en partners als Girls Forward, Dynamo, Elance en het Ouder Kind Team met jonge vrouwen in gesprek gaan over allerlei onderwerpen die hen bezighouden. Laatst ging ik mee. Ook nu was veiligheid een veelbesproken onderwerp. We stonden op het Javaplein en het was eigenlijk opvallend rustig. Twee jonge vrouwen vertelden ons dat dat kwam omdat vrouwen dit plein en de Javastraat vaak mijden omdat ze zich er niet veilig voelen. Ze worden er nageroepen en nagefloten. Ook op klaarlichte dag in een straat die altijd druk is. Ook dat bracht me terug naar het jaar 2000.
Ik ben blij dat het college 6 miljoen beschikbaar heeft gesteld om extra maatregelen te treffen om het voor vrouwen veiliger te maken. Onder andere voor preventie en voorlichting. Dat is hard nodig. Want waarom moet je je als vrouw aanpassen? Waarom mag je niet dragen wat je wilt? Waarom zijn vrouwen niet veilig? Er moet iets fundamenteels veranderen in de verhouding tussen mannen en vrouwen. En dat is taaie kost. Zeker met de invloed van sociale media, die het niet makkelijker maakt. Ook in stadsdeel Oost zijn we ermee aan de slag. En hebben we het geluk dat we veel goede organisaties hebben die het verschil willen maken.
Wat mij positief stemt is de ongelooflijke gedrevenheid van deze organisaties, en ook van de medewerkers in het stadsdeel, om het veiliger te maken voor de vrouwen en meiden in Oost. En ik spreek ook veel sterke en gedreven meiden en jonge vrouwen, die zich nog veel beter dan ik dat 25 jaar geleden kon uitspreken tegen onveiligheid, intimidatie en geweld. Wat mij somberder maakt is dat we het hier nog steeds over moeten hebben. Dat vrouwen nog steeds niet veilig zijn op straat, in het uitgaansleven of achter de voordeur. Er is bijna niet tegenop te werken. Maar toch moeten we hier gezamenlijk tegen blijven strijden. En hopelijk kan ik over 25 jaar zeggen: de nacht is van ons!
