Op bezoek in Parijs bezocht ik ooit het Louvre. Nou ben ik helemaal niet zo’n museumganger en ik zal dus vast niet alleen zijn geweest, maar met wie ik daar was, wil me maar niet te binnen schieten. Maakt ook verder niet uit want alleen ben je daar sowieso niet, voortschuifelend in een massieve toeristenstroom. Het meeste wat je ziet in zo’n museum zegt me niks en doet me niks. Vraag me wat ik gezien heb en ik zou het echt niet weten. Het zijn eerder de mensen om me heen die verwondering oproepen dan het werk aan de muur. Maar plotseling is er dan toch herkenning. Het schilderij is niet eens groot, klein eerder. Zit achter glas en moet van een afstand bekeken worden. De Mona Lisa. Aan de opwinding om mij heen is te merken hoe geconditioneerd wij zijn. Wereldberoemd schilderij van onschatbare waarde moet dus wel heel erg mooi zijn. Zo werkt het bij mij dus niet.
Toch is het zeker niet zo dat beeldende kunst mij nooit raakt. Enige tijd geleden mocht ik de overzichtstentoonstelling van Anke Labrie openen. Ik ging wat eerder zodat ik op mijn gemak eerst zelf de tentoonstelling kon bekijken. Ineens sta je dan oog in oog met een schilderij dat binnenkomt. Je ziet er dingen in die zij nooit zo bedoeld kan hebben. Labrie heeft gestreden met dit werk, je ziet de littekens. En de kleuren en vormen kloppen. Anders dan in het Louvre kan je dan zeggen, ik koop dit werk. Prachtig werk, redelijke prijs. En dat is niet voor het eerst. Ik ben dus geen kunstkenner, maar wel degelijk een kunstkoper.
Daarom ben ik zo blij dat het CBK (Centrum voor Beeldende Kunst) zich onder de nieuwe naam FactorIJ op IJburg gaat vestigen. Het is een museum en designstudio ineen. En er is altijd wat te doen, exposities, maar ook performances. En sta je ineens oog in oog met dat kunstwerk dat voor jou bedoeld is, dan kan je het kopen of lenen. Mooier kan eigenlijk niet. FactorIJ staat onder de bezielende leiding van Nienke, onze eigen Mona Lisa. Maar eigenlijk doe ik haar daarmee te kort. Nienke is meer een Cleopatra, maar daar blijkt dan vreemd genoeg weer geen fameus schilderij van te bestaan. Dus u moet haar zelf gaan bekijken en FactorIJ beleven. Die IJburgers boffen maar, zoveel moois en geen massatoerisme.
