De Meevaart, ofwel de zelfbenoemde huiskamer van de Indische Buurt, is één van de grootste buurthuizen van Oost. Het Keukencollectief van de Meevaart, dat door middel van koken en eten verbinding probeert te creëren, was de gastheer die vrijdag 26 mei de buurtbewoners het hof maakte. Dit deden ze samen met de Libanese kok Jack Issa. Tafels die rijkelijk gevuld waren met heerlijke hapjes, vulde de ambiance van een avond waar eten, discussies en elkaar beten leren kennen centraal stonden.

Bram Schutte

‘Dat multiculturele heeft hij van mij’, vertelt de zichtbaar trotse moeder van organisator Gerrit-Jan Smit, ‘Ik verwacht ook een goede avond met eindelijk wat positiviteit.’ Terwijl iedereen buiten in de binnentuin aan genieten is van de zon, is Gerrit-Jan druk in de weer om alles in goede banen te leiden. Hij en zijn team hebben deze avond, waar het thema ‘Gelukzoekers’ luidt, met Jack Issa tot stand gebracht. Issa is gevlucht naar Nederland wegens zijn geaardheid, aangezien homoseksualiteit in Libanon nog steeds illegaal is. Het duo kwam elkaar tegen in het schoolgebouw van de HKU, waar een gesprek ontstond. Een plan voor een traditioneel Libanees diner waar er verhalen vertelt mogen worden en gesprekken de toon voeren, werd geklonken.

‘Aan tafel, aan tafel’, wordt er vanuit de eetzaal geschreeuwd. ‘We mogen!’ De zon die langzaam achter de bomen verdwijnt, schijnt zijn laatste straal op de bezoekers en geeft ze het duwtje in de rug richting de deur. Lachende gezichten voeren de boventoon en iedereen heeft het zichtbaar naar zijn zin. ‘Mijn man heeft Parkinson, maar je ziet hem echt genieten’, zegt de moeder van Gerrit-Jan met een bemoedigende glimlach.

Binnen is het aangenaam vol en rumoerig. De bezoekers zijn druk in gesprek met elkaar en de gedekte tafels worden grondig geanalyseerd. Alle verschillende borden die de tafel bezetten geven een huiselijke sfeer en zijn gevuld met een geel plastic vel. Hierop staan stellingen opgesteld die het ijs kunnen breken over het onderwerp ‘Gelukszoekers’. ‘Maar dat is voor later’, vertelt Smit, ‘Op de achterkant staat het hoofdmenu met een QR code, als je meer informatie wil.’ Iedereen neemt langzaam plaats, de tafelindeling wordt gemaakt en de hummus wordt alvast neergezet.

Het gele vel, de gesprekpartner van de avond.

‘Ik ben om half zes opgestaan, ik ga alvast beginnen aan de hummus’, valt er vanuit de voorkant van de zaal te horen. Gelach vult de ruimte. Er wordt om stilte gevraagd. Tim Doornewaard, manager van de Meevaart, wil samen met Smit en Issa de gasten toespreken. Voor de nieuwelingen wordt het concept van het buurthuis uitgelegd, waarna Jack Issa aan het woord komt. Eerst in het Nederlands, wat een luid applaus als gevolg heeft. ‘Welkom iedereen en leuk dat jullie er zijn.’ Daarna vervolgt hij zijn verhaal in het Engels en wordt er uitgelegd waarom hij naar Nederland is gekomen. ‘Ik was liever bij mijn familie gebleven, maar ik kon daar niet meer blijven. Het veranderde allemaal toen ik uit de kast kwam en in mijn land op straat werd neergestoken.’ De term gelukzoeker doet hem veel pijn, omdat hij niet vrijwillig hier naar toe is gekomen, maar omdat het noodzakelijk was. Issa noemt zichzelf liever een ‘Peace-zoeker’.

De buurtbewoners zitten lichtelijk aangeslagen en doodstil te luisteren naar het verhaal, wat emotioneel wordt verteld. Wanneer Issa klaar is met spreken wordt hij omhelsd, ook door een extreem enthousiaste vrouw die als gevolg van het snelle opstaan valt over haar tas, en er komen bemoedigende woorden uit de zaal: ‘Make Us Happy!’, ‘We Will be your family!’

De eerste gang wordt opgediend, waarbij de olijven en de hummus worden opgeschoven en er plaats wordt gemaakt voor fatoush, een Libanese salade. Issa vertelt er nog wel bij dat er eigenlijk geen typisch Libanees eten bestaat. ‘We kunnen beter zeggen dat het eten ‘alla Libanees’ is.’

Wanneer iedereen smakelijk zijn laatste olijf naar binnen werkt, begint Doornewaard aan de stellingen van het gele papiertje. Standpunten als ‘Als je vlucht uit je geboorteland ben je nooit een gelukzoeker’ en ‘Iedereen is welkom, maar we moeten de druk verdelen over Europa’ geven de buurtbewoners een uitputtende bron van gespreksonderwerpen en discussies. Ook vertelt de manager van het buurthuis dat iedereen zelf mag bepalen hoeveel je betaalt voor deze avond. Het is verdeeld in verschillende prijsklassen, zodat iedereen, hoe gespekt je portemonnee ook is, mee kan genieten van deze speciale aangelegenheid.

Buurtbewoners nemen de stellingen met elkaar door.

Als het hoofdgerecht worden er twee opties aangeboden; molokhia met rijst en een vegetarische variant. Alle maaltijden die vandaag gekozen zijn, hebben een speciale betekenis voor Issa. ‘Molokhia was het wat ik met mijn familie at voordat ik vluchtte en hummus is eerste wat ik leerde maken op de koksopleiding.’                                                                                                                               Naast alle buurtbewoners zijn de naasten van Issa, bestaande uit zijn vriend en vriendengroep, ook aan het genieten van de kookkunsten van Het Keukencollectief. De groep heeft elkaar gevonden in de verscheidene Azc’s waar ze hun tijd moesten spenderen. ‘Hij kookt altijd heel erg lekker. Ik probeer het wel soms, maar hij is de chef’, maakt Elias, een vriend van Issa, lachend duidelijk. Ook Elias is gevlucht uit Libanon wegens zijn seksuele oriëntatie.

De groep probeert al het Nederlandse ‘geweld’ te verstaan, maar als het niet lukt worden ze ook goedlachs geholpen. Een sfeer dat iedereen zichzelf kan zijn en mag zijn. Iedereen komt dichter bij elkaar en het begrip is steeds meer voelbaar. De avond is eigenlijk al geslaagd en het doel van Het Keukencollectief is behaald… behalve, het dessert. Natuurlijk!

Als afsluiter van de avond wordt er raha, bestaande uit snoep, poedersuiker en biscuit, geserveerd. Een onhandige bedoeling wegens té grote snoepjes en té kleine biscuitjes. Iedereen begint te schaterlachen en zit onder het poeder. De confetti van een avond met een zware lading, maar met een feestelijk gevoel. Liefde gaat immers door de maag.