Bij galerie Bradwolff Projects in de Oetewalerstraat is tot en met 22 mei een expositie te zien van kunstenaar Herman de Vries (1931). Zijn naam en werktitels spelt hij altijd met kleine letters want hij gelooft niet in hiërarchie. Of De Vries nu exposeert tijdens de kunstmanifestatie Biënnale van Venetië (2015) of nu, met solo project in de Oosterparkbuurt, alle werken ontspruiten aan dezelfde bron: de natuur.
Hella de Groot | Foto’s Gert Jan van Rooij
Geen kunstenaar die zich zo consequent met de natuur bezighoudt als Herman de Vries. Stenen, schelpen, bladeren, boomtakken … het zijn de bouwstenen voor een enorm oeuvre dat bestaat uit tekeningen, objecten en boeken. De 89-jarige nog altijd gestaag doorwerkende kunstenaar toonde onlangs nog werk in Berlijn, in het najaar staat een expositie in Barcelona op stapel. En nu is een selectie uit zijn werk te zien bij galerie Bradwolff Projects, gevestigd in de sfeervolle koepelruimte van het chirurgiegebouw bij het voormalige Burgerziekenhuis in de Oetewalerstraat. Oorspronkelijk was de tentoonstelling van De Vries bestemd voor een kunstbeurs in Brussel, vertelt Christine van den Bergh, curator en oprichter van Bradwolff Projects, maar corona gooide (alweer) roet in het eten. Ze besloot de tentoonstelling naar de Oetewalerstraat te halen.
Grid
Christine kent Herman de Vries uit de tijd dat ze voor galerie Art Affairs werkte, dat veel projecten organiseerde met de kunstenaar die in 2015, de 80 ruim gepasseerd, internationaal doorbrak met zijn presentatie voor het Nederlandse paviljoen in Venetië. Toch woonde en werkte De Vries al tientallen jaren in zijn ‘atelier’ in de natuur in het Beierse dorp Eschenau. Uit die omgeving valt hem al het materiaal toe dat hij nodig heeft voor zijn werk. De meeste natuurverschijnselen waar wij als stadsmensen aan voorbijlopen omdat ze zo ‘gewoon’ zijn vormen voor De Vries juist het materiaal waarmee hij zijn werken bouwt. Hij maakt – om ons te beperken tot de werken die hij bij Badwolff toont – een grid waarin hij stenen nevenschikt op kleur, materiaal, en soort. In dat grid vinden ze rust en ritme. Bewegingsloos hangen ze achter glas en toch swingen ze de pan uit, zoveel energie zit er in de lijsten waarin de stenen zijn vervat. Hetzelfde geldt voor werken met boombladeren, takken, woorden… Het meest bekend zijn mogelijk De Vries’ ‘aarduitwrijvingen’. De Vries pakt daarvoor letterlijk een hand vol aarde en wrijft deze over verlijmd papier. Hier hangt zo’n werk dat hij in 1997 maakte met de oranjerode tinten uit de aarde van het Spaanse eiland Gomera.
Eigen pad
Al zijn hele leven volgt De vries zijn eigen natuurlijke pad. Geboren in Alkmaar, opgeleid als plantkundige, begon hij begin jaren 50 als kunstenaar collages te maken en schilderijen in de geest van de latere aarduitwrijvingen maar dan nog met ‘echte’ verf. Begin jaren zeventig vestigt De Vries zich met zijn vrouw in het natuurrijke Eschenau in Duitsland. De bossen en velden vormen samen een atelier waarin hij eindeloos rondkijkt en wandelt. Hij werkt met alLes wat hem vanuit die natuur toevalt, kanswerking speelt een belangrijke rol. Soms laat hij bladeren letterlijk vanuit de lucht op het schilderspapier vallen. Hij exposeert zijn werk regelmatig, publiceert boeken in kleine oplagen en zijn werken vinden hun weg gestaag naar verzamelaars en musea. Sinds zijn presentatie van de Biënnale in Venetië zijn de prijzen van zijn werken wel flink gestegen. ‘Kijken kost niets en iedereen is van harte welkom om de werken van Herman De Vries op zijn manier te ervaren.’ ‘Er kwam hier onlangs een vader met zijn zoontje,’ vertelt ze. ‘Hij wees daar op het werk met die steentjes en zei: mooi hè, zullen wij er samen ook een gaan maken? Het jongetje knikte.’ Zo’n reactie is onbetaalbaar. #
Soloproject is t/m 22 mei te zien bij Bradwolff Projects, Oetewalerstraat 73. Geopend op donderdag t/m zaterdag tussen 13.00 en 17.00 uur. Afspraak via [email protected]
