‘Je hebt eigenlijk best een leuke baan,’ kreeg ik onlangs van een kennis te horen, en ik kon vervolgens niet meer dan beamend knikken. Als hoofdredacteur van New Scientist mag ik de beste wetenschappers interviewen, publiceer ik boeken en vertel over baanbrekend onderzoek in de media. En soms is er een kers op de taart, zoals het presteren van Depot Kars (ontsloten), het nieuwe boek van kunstenaar Rob Kars.
Jim Jansen | Foto’s Eddy Ellert
‘Kunnen de jonge mensen alsjeblief gaan staan, want we hebben stoelen te kort,’ zegt Edith van de Linnaeus Boekhandel net voor aanvang van de boekpresentatie van kunstenaar Rob Kars. Een bont gezelschap van buurtbewoners, kunstkenners, muziekliefhebbers en vrienden van de auteur kwamen samen om te vieren dat het boek ‘eindelijk’ af was.
Verzamelaar
‘Het was zwaarder dan een bevalling van een zesling,’ zegt Rob Kars toen hem werd gevraagd hoe hij het schrijfproces had ervaren en dat uiteindelijk jaren in beslag had genomen. Kars, geboren in Rotterdam, pendelt wekelijks heen en weer tussen zijn woonplaats Weert en Amsterdam-Oost, waar zijn geliefde Ineke, die trots op de eerst rij zit, woont.
‘Ik vind bijna alles interessant, en kan maar moeilijk dingen weggooien’
De kunstenaar vertelt smakelijk dat hij bijna zijn hele leven al spullen heeft verzameld en zijn huis in Weert heeft meer iets weg van een museum dan een plek om te leven. Het publiek knikt instemmend en het was mooi om te constateren dan niet alleen leeftijdgenoten van de kunstenaar naar de boekhandel waren gekomen, maar ook opvallend veel jongeren, waarvan de meesten inderdaad stonden en een enkeling tegen de kinderboekenkast hing. Zij waren vooral gekomen voor LUNA, een talentvolle band bestaande uit Lucy Latuperissa en Nena Jansen. Met hun akoestische en niet versterkte versie van Frou Frou’s Guitar Song kregen ze de boekhandel volledig stil.
Klappertjespistool
‘Dit smaakt naar meer,’ zegt de kunstenaar, die er inmiddels is bij gaan staan om ook de mensen op de achterste rijen goed zicht te geven. We bladeren samen door het boek en zien een veelvoud aan foto’s, voorwerpen en andere verzamelstukken, die op een of andere manier verbonden zijn aan het leven van Kars. Zoals de trouwfoto van Jo en Jaap Kars uit 1941, de Kuba tweelingbeker uit Zaïre (1960), tot een restant van een klappertjespistool. ‘Ik vind bijna alles interessant,’ zegt hij terloops, ‘en kan maar moeilijk dingen weggooien.’
Op verzoek van uw verslaggever geeft Kars tekst en uitleg bij de tabaksdoos, een Pools prachtstuk, vervaardigd 1943. ‘Mijn vader heeft deze geruild voor vijf sigaretten met mede-dwangarbeiders, onderweg in een goederenwagon van Riga naar Tsjelnipinsk in Rusland’. Na nog een aantal smakelijke anekdotes over de totstandkoming van het boek zet LUNA, ditmaal ondersteund door Marcel Latuperissa, een puike versie in van Ed Sheerans’ The Joker and the Queen. Het applaus na afloop is overweldigend.
Begenadigd verteller
Het blijkt een opmaat voor een zinderend slot. Buurtbewoner, kunstenaar en medeverzamelaar Jan Rothuizen betreedt het mini podium om het eerste exemplaar in ontvangst te nemen. Alvorens hij dat doet, analyseert hij op een mooie manier het werk van Kars en hij blijkt niet alleen een geweldige tekenaar maar ook een begenadigd verteller te zijn.
Het eerste exemplaar is overhandigd en als er ooit een nieuw boek van Jan Rothuizen komt, dan mag Rob Kars deze in ontvangst nemen, wordt er gezegd. Kars heeft dat niet meer door, want die is drukdoende met het signeren van exemplaren. Zo ook die van mij. ‘Voor Jim. My Main Man. Rob Kars.
Wat ik zeg, ik heb een leuke baan.
