Hij is een Surinaamse man die op de fiets Oost doorkruist om bij behoeftigen huishoudelijke werkzaamheden te verrichten. Wc schoonmaken, stofzuigen, bedden opmaken, vloeren dweilen, rotzooi opruimen, al die fijne klussen. Drie of vier adressen per dag.
Zwaar. Vermoeiend. Tegen een gering uurloon. De onderkant van de arbeidsmarkt.
Gisteren stuurde zijn werkgever hem naar een nieuw adres. Keurig op tijd belde hij aan. De deur ging open. Een vrouw:
‘Wat, alweer een zwarte’, riep ze en gooide deur met een harde klap dicht.
Ik was geschokt toen hij me dit vertelde, kon mijn oren niet geloven en twijfelde of ik over dit overduidelijk racistische voorval een stukje moest schrijven.
Doe het toch maar om, maar te melden dat er veel nare, slechte en tot het kwade geneigde mensen zijn,
en het is maar dat U het weet,
maar misschien wist U dit al.
