De achterkant van het Tropenmuseum. Een hek aan de parkzijde met aantal banken die uitkijken over het kinderbad, dat leeg is op deze herfstdag. In verte zie je in het Oosterpark mensen, honden, de muziekkoepel en een spuitende fontein. En onder een prachtig wolkenlucht af en toe een zonnestraaltje.
Op een na zijn alle banken onbezet. Er zitten twee mannen in donkere kledij, met hoofdbedekking. Ze zitten gebogen tegenover elkaar en zijn bezig met onduidelijke handelingen die ze afschermen en kijken verschrikt als ik ze passeer. Verderop strijken ze neer op een ander bankje.
Op een gegeven moment staat een van de mannen op en loopt gebogen met een spiedende blik voorlangs alle banken, zijn blik naar beneden gericht. Zijn broek is afgezakt, maar dat deert het blijkbaar niet. Wel heeft hij een mondkapje op. Hij ontwijkt angstvallig mijn blik. Na inspectie van alle banken loopt hij naar een afvalbak, steekt zijn arm erin en begint te graven.
Hij haalt een gele plastic tas naar boven, inspecteert deze, schud weemoedig zijn hoofd en stopt het hem terug in de afvalbak. Vervolgens loopt hij onderzoekend op de smalle strook tussen het hek en de banken, waarbij hij me achterlangs onhoorbaar passeert.
Als hij bij zijn kompaan is aangekomen volgt er enige voor mij onverstaanbare conversatie met heftige handgebaren. Dan verdwijnen de mannen met wankelende tred het Oosterpark in, de bank waarop ze zaten achterlatend met gescheurde vloeipapiertjes, bierblikjes en een aansteker. Onder een dreigende donkere wolk zie ik ze langs de muziekkoepel lopen. Wat ze precies zoeken blijft me een raadsel, maar ik hoop dat ze het vinden,
