Hoewel we in Nederland trots zijn op gelijke rechten voor vrouwen, blijkt de praktijk van het moederschap vaak anders, en dragen moeders nog steeds de grootste verantwoordelijkheid voor de zorg van hun kinderen. Nog steeds zijn we geneigd te denken dat het ‘moederinstinct’ elke vrouw van nature geschikt maakt voor deze rol.

Ideeën over het ‘goede moederschap’ zijn misschien minder onschuldig dan ze lijken. Want leggen we daarmee niet te veel verantwoordelijkheid en druk op jonge kwetsbare moeders, die vaak worstelen met hun ambivalente gevoelens over hun rol. Is de sentimentele verheerlijking van het moederschap een verzuim van de maatschappij? Ondermijnen we met al die nadruk op de rol van de moeder niet het potentieel van de zorgende vaders en andere verzorgers? Kunnen we de samenleving in gebreke stellen voor het gebrek aan collectieve zorg? Want waar is het dorp uit de alomtegenwoordige uitspraak: “It takes a village takes to raise a child?”.