Aanvankelijk waren het Joodse vluchtelingen die nergens welkom waren in Europa en in Nederland. Zij werden uiteindelijk vervolgd en vermoord door het extreemrechts fascisme. Vandaag de dag zijn we getuigen van een decennialange verschuiving waarbij het niet joden, maar vooral moslims zijn die stelselmatig gestigmatiseerd worden met als doel hen te weren als vluchtelingengroep.

Hierbij wordt de Joodse holocaust misbruikt door extreemrechtse partijen om moslims te weren of de genocide in Gaza goed te praten. De film Hajo, een Joodse vluchteling volgt het bijzondere verhaal van Hajo Meyer. Over hoe een veertienjarige Joods-Duitse jongen zijn leven in Nederland doorbrengt waarbij Nederland de grenzen aanvankelijk had gesloten voor de vluchtelingen uit Duitsland. Maar na de Kristallnacht, november 1938, mochten 1500 Joodse kinderen met kindertreinen naar Nederland komen waaronder Hajo.

Zijn ervaring als vluchteling in Nederland heeft een grote impact gehad op de rest van zijn leven, waarbij hij door zijn ervaring zich ook uitgesproken inzet tegen o.a. het zionisme en moslimhaat. Na de film gaan we in gesprek met filmmaker Jacqueline de Bruijn, een Ander Joods geluid en Meld Islamofobie. Doel van het nagesprek is om te reflecteren op de manier waarop de Holocaust misbruikt wordt om moslims en vluchtelingen te stigmatiseren, en ook de manier waarop iedereen die opkomt voor de rechten van de Palestijnen, inclusief Joden, bestempeld wordt als antisemitisch.