Voor het stoplicht bij de Czaar Peterstaat stond een aantal fietsers te wachten op het groene licht, hetgeen een uitzonderlijk beeld is in onze hoofdstad, want gewoonlijk fietst de hoofdstedeling in hoge snelheid door elk rood licht.
Een van de wachtenden was een jonge vrouw die op doortastende wijze haar mobiele telefoon bediende. Verbeten en geconcentreerde blik op het gezicht.
Het licht sprong op groen, maar dat viel de vrouw niet op. Ze typte onverschrokken door. Achter haar klonk gebel. Lauw sjoege. Een man op de fiets erachter met een gehaaste blik op zijn gelaat tikte de vrouw op de schouder.
‘Hee schoonheid, groener wordt het niet, hoor. De vrouw reageerde als door een wesp gestoken en draaide haar hoofd een kwartslag in zijn richting. ‘En jij moet mij niet zomaar aanraken’.,sprak ze met een venijnige stem. ‘Lul’.
Het stoplicht sprong weer op rood waardoor ze nogmaals moesten wachten.
