Ze was een mooie meid. Een natuurlijke schoonheid. Blond. Blozend. Ongenaakbaar.
Vroeger. Maar daar was niks meer van over. Ze was nu een typisch geval van zelfverwoesting. Drank en dope hadden hun werk gedaan en een legertje plastisch chirurgen hadden haar gezicht, haar lippen en haar borsten onder handen genomen.
Daarna had een colonne tatoeage artiesten haar her en der met hun inkt verminkt.
Het was triest. In- en intriest.
Als ze de natuur zijn gang had laten gaan was ze nu en goed geconserveerde vrouw geweest die trots het onontkoombare verval tegemoet treedt. Had ze respect opgeroepen. Nu was er slechts medelijden. Arm kind, wat heb je met je lijf en leden gedaan? Het is maar een vraag
