Het is zover. Wat in de zomer door velen, inclusief mijzelf, werd gevreesd is waarheid geworden. We zitten weer in een gedeeltelijke al dan niet intelligente lockdown. Het aantal besmettingen met Corona neemt razendsnel toe. We hebben heel veel mensen die besmet zijn met Corona. Zo veel mensen dat de zorg het weer niet aan kan.
We moeten iets doen en makkelijk is het niet.
In het voorjaar was het allemaal onbekend en onduidelijk, maar konden we leven met het idee dat het tijdelijk was. Nu weten we dat het al best lang duurt en nog wel even zal duren voordat we onze normale levens weer echt kunnen hervatten.
Ik merk dat het mij nu ook veel zwaarder valt. Ik zou deze column eigenlijk vanuit Frankrijk schrijven, tassen net gepakt en wel en toen werd Frankrijk oranje en kwam er het verzoek om niet noodzakelijke reizen uit te stellen, dus wij bleven thuis. Mijn jonge kinderen beginnen nu toch ook te merken dat het allemaal lang duurt en hinderlijk is. Opa en oma zijn gelukkig hersteld van Corona, maar ze zien hen nu niet.
Om maar niet te spreken over de mensen werkzaam in de zorg, die we in het voorjaar nog bedankten met een applaus, maar die nauwelijks hersteld van hun harde werk En nu weer vol aan de bak moeten. Of de leraren die voor klassen kinderen en jongvolwassenen staan met alle risico’s van dien.
Het jarenlange bezuinigen op de publieke sector heeft zijn tol geëist. We zijn nauwelijks in staat om dergelijke klappen op te vangen. We vragen extreme inspanningen van mensen die we jarenlang stelselmatig onderbetaald hebben, waar we slecht voor gezorgd hebben. Als iets duidelijk is voor mij is dat we dit anders zullen moeten gaan doen in de toekomst. Maar voor nu zullen we eerst moeten zorgen dat minder mensen besmet raken en ziek worden. Want dat is uiteindelijk de snelste weg naar normaal.
Lieve mensen, ik wil jullie toch echt vragen met het oog op al die hardwerkende mensen in de zorg en het onderwijs, maar ook al die mensen uit de cultuursector en de horeca-ondernemers die zo hard getroffen worden en nog zoveel anderen… houd je aan de regels! Nodig niet te veel mensen uit thuis, doe boodschappen alleen, houd 1,5 meter afstand en draag een mondkapje. Het is stom, het is niet leuk, maar willen we een beetje perspectief houden op dat dit eens voorbij zal zijn dan is het wel heel erg noodzakelijk!
Steun elkaar, wees lief voor jezelf, denk ook aan die buurvrouw of buurman die alleen is. Zoals onze oud-burgemeester Eberhard van der Laan ooit schreef, nu meer waar dan ooit tevoren, zorg goed voor onze stad en voor elkaar. En ik zelf voeg daar aan toe: Houd moed!
