Home Overzicht ‘In de BeNe League balanceren we steeds op de rand’

‘In de BeNe League balanceren we steeds op de rand’

0

Dat Michael Mackie-Kwist (28) een Amerikaanse moeder en een Nederlandse vader heeft is verwerkt in zijn achternaam. Mackie is het Amerikaanse en Kwist het Nederlandse gedeelte. Hij groeit op in Cleveland, Ohio, gaat op zijn zeventiende naar een gastgezin in Canada om zich helemaal op ijshockey te richten en speelt in de BCHL. Anderhalf jaar later vertrekt hij naar New-York, waar hij meedoet in de toenmalige EJHL. In 2012 begint hij aan een studie Business Management in Amsterdam.

IJshockey | Lewis Daniëls |

‘Het leek mijn vader een goed idee dat ik de Nederlandse cultuur en mijn familie hier beter zou leren kennen. Zelf zag ik het ook wel zitten. Ik had in New York voor het collegeteam kunnen ijshockeyen, maar dan woonde ik tijdens mijn studie bijna op school. Ik koos voor een andere carrière dan ijshockey en dat als serieuze hobby te houden. De kans door te breken was nu eenmaal klein. Een van de kinderen uit mijn gastgezin in Canada is dat wel gelukt, hij debuteerde dit jaar in de NHL. Zijn vader speelde daar ook.’

Michael betrekt een kamer in een Amsterdams studentenhuis. ‘Dat hielp enorm om een vriendenkring op te bouwen en Nederlands te leren, eigenlijk terug te halen. Als kind sprak ik het redelijk omdat ik hier iedere zomer was en ik had geen zin nu de enige in een gezelschap te zijn die het niet kan.’

De verandering van continent betekende ook een andere manier van spelen. ‘In Amerika is het veld kleiner en wordt veel langs de boarding gespeeld. In Europa speelt een wedstrijd zich vooral op open ijs af. Door deze verschillen is het Amerikaanse spel fysieker. Daar kom je hier niet zo makkelijk mee weg. Vroeger had ik een voorkeur voor het harde spel, ik was vrij fors en handig in de hoeken van het veld. Nu ik voor een speler al wat ouder ben speel ik liever in Europa.’

Minder nachtbraken
Na zijn studie begint Michael als salesmanager bij een technologiebedrijf. Het studentenhuis wordt verruild voor een appartement dat hij met twee bevriende huisgenoten deelt. ‘Dat is rustiger wonen met minder nachtbraken.’ Terugkeren naar de VS is vooralsnog niet aan orde. ‘De vrienden die ik in Ohio had zijn ook naar andere plekken uitgestreken en werken in Europa is een stuk beter dan in de VS. Hier werk je om te leven en daar leef je om te werken.’ Op termijn sluit Michael het niet uit zich met zijn vriendin weer in de VS of elders ter wereld te vestigen. ‘Ik kijk naar wat mijn pad kruist. Ik ben tevreden met mijn baan, maar weet niet wat ik op de lange termijn wil. Soms overweeg ik terug te gaan naar school om een master te halen.’

Tijdens de acht jaar dat Michael bij de Amsterdam Tigers speelt heeft hij het team golfbewegingen zien maken. ‘Ik begon in 2012 bij de toen nog G’s. We wonnen dat seizoen maar twee wedstrijden. Toch denk ik dat we later ver hadden kunnen komen als we bij elkaar waren gebleven. Dat het anders is gegaan is niet verwonderlijk. Clubs met meer geld pikken vaak goede spelers weg bij de andere. In Amsterdam is het vooral liefde voor de sport, terwijl andere clubs een (klein) salaris bieden. Daar kunnen wij niets tegenover stellen.’

Mentaal zwaar
De afgelopen jaren waren vaak spannend en in elk geval nooit saai. Soms rommelde het intern. ‘Het was teleurstellend dat we het laatste jaar in de BeNe League de play-offs niet haalden. We waren een middenmotor en wisten van te voren dat we geen kampioen zouden worden, maar deelname had zeker voldoening gegeven. Thuis voerden we strijd en wonnen we ook, zoals van Herentals dat favoriet was voor het kampioenschap. Dat is een van de leukste wedstrijden die ik ooit heb gespeeld. Uit kregen we vaak slaag. Dat was mentaal zwaar.’

Het eerste seizoen in de eerste divisie was een verkenningsjaar voor de Amsterdam Tigers. ‘We begonnen met een nieuw team. Vooral de jonge spelers van vorig jaar gingen –heel begrijpelijk- liever verder in de BeNe League. Weer deelnemen aan die divisie is voor de Tigers voorlopig niet aan de orde. ‘Eerst moet de club weer gezond zijn en genoeg nieuwe jonge spelers hebben die dat niveau aankunnen. De afgelopen jaren balanceerden we steeds op de rand.’

Dit jaar zijn de Tigers gegarandeerd van deelname aan de play-offs en grote kanshebber voor het kampioenschap. ‘Dat we het in de eerste divisie goed zouden doen stond wel vast, maar we moeten nog steeds werken aan het team. We hebben –vraag mij niet waarom, want dan zou het anders zijn- nog steeds moeite met scoren. Soms beginnen we een wedstrijd met achterstand. Dat kan in de play-offs voor problemen zorgen, zeker als de paniek toeslaat. Het is leuk om op papier een van de sterkste ploegen te zijn, maar dat moet je wel op het ijs waarmaken.’

Check amsterdamtigers.com