De Borneosteiger is de stalen trap afgaan, scherpe ponsgaten prikken in voetzolen, handdoek droog leggen, naar waterrand lopen en duiken voordat een gedachte me stopt. Schrikken van nattigheid en koelte en daarvan genieten.
De steiger is de leegte en licht op veel dagen. De drukte op sommige dagen en de soepele omgang van honderden onbekenden die verkoeling zoeken en ondanks de krapte elkaar niet in de weg zitten, integendeel. De steiger zijn al die contacten en het gekrioel, het vloeiende sociale contract.
De steiger is buurterfgoed dat wordt bedreigd door iemand die wil dat de buurt zich koest houdt voor haar gerief. Ik kan kiezen of ik me daarvoor afsluit, zogenaamd zen zijn, maar verdient de steiger – dat zijn wij allen – niet meer aandacht?
Willem de Wit
Zie ook borneosteiger.0az.nl
