Succes heeft vele vaders, zei John F. Kennedy, maar over de geschiedenis van de iconische Caesarsalade (géén Ceasar) zijn de culi’s vrij eensgezind. De feiten die vaststaan zijn ongeveer: een warme Onafhankelijkheidsdag, 1924 in de Verenigde Staten. Amerika zucht onder de drooglegging, en op deze vierde juli trekt menig Amerikaan de grens over naar Mexico voor een borrel.
De van oorsprong Italiaanse Cesare Cardini runt een hotel in Tijuana, en wordt overvallen door de drukte. Cesare improviseert in zijn keuken een gerecht met de acht ingrediënten die hij nog in huis heeft. Romainesla, knoflook, parmezaan, croutons, een eitje, worcestershiresaus, olie en citroensap. Toen de dagen erna de een na de andere gast kwam vragen om de salade, wist hij dat hij een klassieker te pakken had. En zoals het gaat met klassiekers: er ontstaan vele varianten. Er zijn vele variaties mogelijk: je mag ‘m maken zoals je wilt. Wel of geen vlees/vis, wel of geen mosterd in de dressing, je kan van alles toevoegen of weglaten, als er maar twee dingen overduidelijk zijn: het slablad moet krakendvers en stevig zijn en de dressing onweerstaanbaar romig.
Inger Boxsem en het team van de Krat
Het recept van de week | Het recept wordt aangeboden door de Krat