Laten we hopen op een zonovergoten dag deze week. Niets lekkerder dan die te besluiten met een sterk staaltje comfortfood: Turkse pizza. Al begrijpen we de roepnaam, zelf hebben we toch een voorkeur voor de geboortenaam van dit gerecht: lahmacun. Deze naam zou een afgeleide zijn van het Aramese lahm bi `adjien, dat ‘vlees op deeg’ betekent.
Zo oud als Methusalem is lahmacun ook. Het wordt al honderden jaren gegeten in Syrië, Armenië, Turkije, in welk Midden-Oosters land eigenlijk niet? Oorspronkelijk zou het zijn bereid voor sjeiks, die onderweg waren in de woestijn. Met recht streetfood, dus.
Thuis doet het trouwens ook uitstekend dienst. De oerversie lahmacun is een bodem van dun, zacht deeg (wat hem onderscheidt van de pizza) met een topping van pittig gekruid (lams)gehakt, tomaat, paprika, ui, peper en peterselie, bereid in de oven.
De hedendaagse Turks/Nederlandse pizza krijgt vaak ook nog een laagje ijsbergsla en tomaat, met naar smaak knoflooksaus. Wie de Turkse pizza als snack bestelt krijgt hem vaak opgerold, makkelijk onderweg.
Inger Boxsem en het team van de Krat
Het recept van de week | Het recept wordt aangeboden door de Krat
