Het methodisme komt vooral voor in Angelsaksische landen. De christelijke stroming is in de achttiende eeuw begonnen als een opwekkingsbeweging vanuit de anglicaanse kerk. In de VS is het uitgegroeid tot een belangrijke kerk. Een aantal presidenten waren methodist, maar ook Hillary Clinton. Een Zuid-Afrikaans voorbeeld is Nelson Mandela.
Mirjam Ringer | Foto Frank Schoevaart | Dwars
Levens-
beschouwingen
in Oost
Een aantal kenmerken van het methodisme zie ik ook meteen terug als ik het kerkgebouw van De Bron naast Park Frankendael binnenkom en spreek met Kwadwo GyeKye Manu, een van de leiders van deze gemeenschap. De dienst is nog gaande en ik hoor een gedeelte van de preek waarin de kerkgangers worden opgeroepen om te streven naar morele en geestelijke volmaaktheid. Het is precies waar het methodisme voor staat. Ook de sociale bewogenheid van Manu en zijn gemeenschap kenmerkt het methodisme. De gemeenschap bestaat voornamelijk uit Ghanezen, maar er komen ook mensen uit Oeganda en Suriname naar de kerk. Een paar vrouwen die na de dienst nog even achter blijven, vertellen me dat ze voor de religieuze kant van de dienst komen, om zich te verbinden met God en Jezus, en dat ze niet komen om andere Ghanezen te ontmoeten: ‘Daar heb je feestjes voor!’
Sociaal bewogen
Met Manu komen we te spreken over sociale bewogenheid. Onze fotograaf is een oud-collega van Manu en vraagt meteen hoe het staat met de sinaasappelplantage. Met donaties van collega’s en van kerkleden is er in Ghana een plantage opgezet waar jongeren kunnen werken. Door certificaten op naam te kopen werd je eigenaar van een sinaasappelboom.
Er is ook een school voor ICT-onderwijs opgezet door tweedehands apparatuur te verzamelen en weer gebruiksklaar te maken. Zo kon er een ICT-opleiding komen in een gebied waar verder weinig mogelijkheden tot scholing zijn. Ook hier in Nederland proberen de kerkleden sociaal werk te doen. Manu geeft het voorbeeld van een Nederlandse vrouw die ze ontmoetten bij evangelisatiewerk. Zij viel blijkbaar tussen alle sociale vangnetten in en had al een paar dagen niet gegeten toen zij elkaar ontmoeten. Meteen hebben ze haar toen geld gegeven en ook later nog geholpen.
Zorgen voor elkaar
De vrouw was natuurlijk erg dankbaar en kwam ook een keer naar de kerk om dat te uiten. De directe betrokkenheid is dus heel groot bij deze gemeenschap. Dat heeft Manu ook gemerkt nu zijn schoonvader net is overleden. Hij voelt zich door de gemeenschap gesteund. Voorgangers worden in Ghana opgeleid. Ook het materiaal voor de kerkdiensten en de lessen die worden gegeven komen uit Ghana. De mensen komen uit groot-Amsterdam en hebben dus niet een band met Oost. Hier op de Middenweg wordt de dienst in het Engels gehouden. In Amsterdam ZuidOost is er een Ghanese dienst. De dienst duurt langer dan wij hier gewend zijn: van 12.30 tot 15.00 uur. ‘Toch verveelt het niet: we zingen (ondersteund door een koor), en dansen. Het is veel minder saai dan een Nederlandse dienst, wordt me gezegd! En dan weer die betrokkenheid. En als je een paar keer niet komt, wordt er contact met je opgenomen om te vragen of je ergens mee zit. We zorgen voor elkaar.’
Persoonlijke beleving
Manu: ‘Het geloof geeft je kracht en hoop. Ik ben altijd vrolijk op mijn werk, ik krijg energie op zondag. Als je problemen hebt, krijg je kracht. Als je je geloof serieus neemt, dan kun je problemen doorstaan. Door de gemeenschap, er samen uitkomen. Nederlanders zoeken verklaringen in andere bronnen en raken daardoor minder godsdienstig.’
