Leren is de beste remedie tegen wat dan ook. Dat zei mijn docent Duits ooit tegen mij toen ik heel chagrijnig de klas binnenkwam. Hij had gelijk. Daarom google ik elke avond iets waar ik weinig van weet: avocado’s, duiven, deodorant, stamcellen, kaarsvet en God. Alles passeert de revue. Zo leer ik elke dag iets nieuws en mijn brein blijft actief. Nee, dit doe ik helemaal niet. Maar het is wel mijn jaarlijkse voornemen. Ik leef zo duurzaam mogelijk, ik recycle altijd mijn voornemens.
Vandaag googel ik wel iets waar ik weinig van weet, de molen De Gooyer. Het is de hoogste houten molen van Nederland en schijnt zo te heten omdat hij uitkeek over het Gooi. Amsterdam had ooit meer dan honderd molens, nu nog maar vier. Vroeger werd De Gooyer gebruikt voor het malen van graan, tegenwoordig slechts als marketingtruc voor Brouwerij ’t IJ.
Molens waren vroeger een communicatiemiddel. De molenaar gaf signalen af door middel van verschillende wiekstanden. De ‘komende stand’ van de wieken stond symbool voor een geboorte, verjaardag of trouwerij. En de ‘dalende stand’ betekende dat er iemand was overleden. In de Tweede Wereldoorlog werden molens ook gebruikt door het verzet om in het geheim met elkaar te communiceren en elkaar te waarschuwen.
Door de molen te googelen heb ik geleerd dat communiceren ook kan zonder woorden. Mijn docent Duits zou trots zijn. Ik klap mijn laptop dicht en glimlach. Ik zie door mijn raam dat de wieken in de ‘komende stand’ staan. Er is vast een mooi baby’tje geboren.
