‘Eindelijk weer eens samen gegeten’, verzucht Nellie (89), ‘Wat een gezelligheid, wat heb ik dat gemist allemaal. Zullen we nu nog even samen zingen? Daar hou ik ook zo van’ En al gauw wordt er door zo’n tien tafelgenoten het ene na het andere Amsterdamse lied ingezet. Niet altijd weet iedereen de tekst nog. En het is zeker niet zo mooi als het optreden van seniorenkoor Zeeburg Zingt dat eerder deze middag, vlakbij in Kindervreugd, was bij te wonen. Maar gezongen wordt er en gelachen des te meer.
Hennie Reubsaet
Ik heb vanavond meegegeten in de dagactiviteitenruimte onder de Flevoflats aan de Kramatweg. Hoewel de ruimte geen grote keuken heeft en ze pannen van huis moesten meenemen, hebben Laurent en Marvin toch voor zo’n vijfentwintig personen een drie gangen maaltijd tevoorschijn weten te toveren. Terwijl ze aan het koken waren, waren de aanwezige senioren druk met een creatieve workshop, georganiseerd door Erna en Felice. Onder leiding van kunstenaar Björn Muller schilderden ze met acrylverf prachtige tulpen op papier. Trots liet iedereen me hun werkstukken zien.
Erna vertelt dat de Flevopoort twintig meter verderop over een prachtige keuken beschikt, maar dat Civic geen horecavergunning heeft en alleen personen met de juiste papieren voor hygiëne er mogen koken. Het buurtrestaurant dat er jaren floreerde, is ter ziele gegaan terwijl bewoners van de Flevoflats juist nu ernaar snakken om elkaar weer te kunnen ontmoeten. Ze hoopt dat ze na dit proefproject vanaf september toch van de restaurantruimte gebruik mogen gaan maken. Dat is gemakkelijker koken dan in dit dagcentrum. Maar ze gaan sowieso door met het aanbieden van gezonde maaltijden aan senioren in combinatie met creatieve workshops, want de behoefte is duidelijk.
‘We zijn wel oud, en misschien slecht ter been, maar we zijn nog lang niet uitgerangeerd hoor’, zegt een van mijn tafelgenoten. Er ontstaat een levendig gesprek over de liefde. ‘Het valt niet mee op mijn leeftijd hoor met die mannen, ik kan ze nog altijd om mijn vingers winden, maar ja, waar vind je nog een geschikte man?’ Een vraag die alleen maar meer gelach oplevert. Andere dames praten over hun familie. ‘Zij bakt me helemaal in boter’, zegt een dankbare oma over een kleindochter die haar vertroetelt. Er worden ook levenswijsheden uitgewisseld: ‘Je moet niet lang kwaad blijven op iemand, hoor, daar heb je helemaal niks an, daar heb je alleen jezelf mee. Je moet het toch met elkaar doen op deze wereld.’
Deze senioren zijn professionals in levenskunst, dat maakt de avond wel duidelijk. Bij aanvang kennen ze elkaar lang niet allemaal, maar op het einde nemen ze afscheid als dierbare vriendinnen.
Er wordt uitbundig geklapt voor de koks, voor Tulpenman Björn, voor Erna en Felice (die vandaag helaas ziek was), voor Rijna en alle anderen die geholpen hebben. Na de gezamenlijke zang worden de tassen met werkstukken aan de rollators gehangen, en met een ‘hart vol dankbaarheid’ gaan ze huiswaarts.
Met nog een laatste opmerking: ‘oost-online, is dat een krantje? Nou, schrijf dan ook maar iets over de Buurtsalon hier aan de Kramatweg, die wordt aanstaande donderdag 30 juni feestelijk geopend, daar zijn we ook heel blij mee, daar kunnen we eindelijk weer samen aan de koffie.’
Check [email protected] |
