De anders in deze tijd van het jaar levendige hotels aan de Mauritskade bij het Oosterpark liggen er verlaten bij. In het park zelf is het voor een stralende voorjaarsdag opvallend rustig. Meest aanwezige bezoeker is waarschijnlijk het bestelbusje dat, net als vorig weekend, in meerdere talen waarschuwt dat afstand houden cruciaal is. Iedereen kan corona krijgen.
Lewis Daniëls | Fotocollage Eddy Ellert
Een jong gezin speelt op eerste Paasdag met een bal op het gras. ‘We blijven hier een uurtje zodat de kinderen even kunnen uitrazen’, vertelt de vader. ‘Anders wordt het erg lastig ze binnen te houden met dit mooie weer.’ De moeder knikt. ‘Op een moment waren ze verstoppertje spelen en paashazen inkleuren zat. Begrijpelijk.’
‘Ik heb dit weekend al vijf films gezien’
In een zijstraat van de Dapperstraat zit een studente alleen op een gevelterras. ‘Hier anderhalve meter afstand houden is moeilijk, dus heb ik thuis met niemand afgesproken. Ik zie straks twee vriendinnen in het park om de sleur even te breken. Ik heb dit weekend al vijf films gezien. Als het park te druk is, gaan we ergens anders heen. Het is wel raar, normaal organiseert mijn moeder een paasbrunch, dan zijn we met wel twintig man. Die gaat nu natuurlijk niet door.’
Een veertiger stapt in zijn Canta. ‘Dit karretje is een geschenk tijdens de crisis. Ik ben veel meer thuis dan normaal, maar woon klein en moet er soms even uit. Ik rij liever naar een stille plek buiten de stad dan dat ik naar het park ga. Zo kom ik veel minder mensen tegen. Mijn buurvrouw is verpleegkundige en zegt dat wat ik doe beter is. Zo verspreiden mensen zich meer in plaats van op een klein gebied samen te komen. Daarbij, ik sla het park graag over om ruimte te maken voor mensen die minder mobiel zijn. Ik ga zo naar mijn broer. Die woont in een stille woonwijk. Hij heeft een bootje dat hij aan het schilderen is. Langs de vaart is zoveel ruimte dat we makkelijk afstand kunnen houden. Mijn vervoer is veilig. Ik ben net, als in een auto, afgeschermd van iedereen. Eigenlijk is het een soort quarantaine.’
‘Door onze leeftijd nemen we geen risico’
Een vrouw op leeftijd prijst zich rijk met haar benedenwoning in de Transvaalbuurt. ‘In deze tijd is mijn tuin een uitstekende remedie tegen verveling, het onderhoud is al klaar. Wel jammer dat mijn zus uit Brabant vandaag niet komt, de tuin staat er prachtig bij. Ze is niet helemaal lekker. Lijkt niets ernstigs, maar door onze leeftijd nemen we geen risico. Ik heb nu wat vrienden uit de buurt uitgenodigd. Niet tegelijk natuurlijk.’
Spelende kinderen bij het Funenpark worden naar binnen geroepen om naar opa en oma te zwaaien, die een videoverbinding met hun ouders hebben. De oudste hoopt snel terug naar buiten te kunnen, de jongste wil volgend jaar weer eieren zoeken in de tuin van zijn grootouders.
Noodgedwongen viert hij Pasen alleen
Een twintiger uit Duitsland zit op een bankje aan het Amsterdam-Rijnkanaal. Noodgedwongen viert hij Pasen alleen. ‘Mijn familie zou mij dit weekend bezoeken. Daar hebben we van afgezien. Ik vind het onbegrijpelijk dat sommige Duitsers dit weekend toch hierheen komen. Ze weten dat het sterk wordt afgeraden en ze eigenlijk niet welkom zijn tijdens de coronacrisis.’ Zijn verblijf in Amsterdam is, anders dan in het begin, vooral teleurstellend. ‘Vlak na de jaarwisseling vond ik een leuke kamer in de Indische Buurt en had ik naast mijn studie een leuke baan in de horeca. Dat mijn contract niet wordt verlengd, is logisch. Ik kan het nog drie maanden uitzingen en daarna houdt het op. Gelukkig ben ik welkom bij mijn ouders.’ Hij kijkt naar de wandelaars, fietsers en wielrenners, vindt het te druk worden en besluit naar huis te gaan. ‘Vervelen doe ik mij niet. Ik surf veel op internet en chat met vrienden.’
Lentezon is weggeblazen door kille wind
De lentezon is op Tweede Paasdag weggeblazen door een kille wind. De parken zijn leger dan gisteren. De drukte aan het Amsterdam-Rijnkanaal, waar de Duitse man gisteren voor vluchtte, is er niet meer. Een enkele wielrenner waagt het er nog op. Scooterrijders die gisteren amper meer dan een T-shirt droegen, steken hun kin diep in hun jaskraag tegen de kou. Een vrouw op een scootmobiel staart over het kanaal. Voor haar is Pasen dit jaar verloren. ‘Ik had het graag met mijn dochter gevierd, maar zij heeft een beperking en woont in een verzorgingshuis. Bezoek is nu niet toegestaan. De buren vragen vaak hoe het is. Ik ben het liefst nu alleen.’
Vrachtboten varen voorbij. Zij verlaten Oost, maar corona blijft hier nog wel even.
