Oud Nieuws | 29 april 1939 – Onder auspiciën van het „Comité Indische Buurt” Is er vandaag in het ieder jaar aan schoonheid winnende Zuiderzeepark een „boomplantdag” gehouden, met medewerking van honderden jongens en meisjes, allen leerlingen van de lagere scholen in de Archipelbuurt. Jammer genoeg werkte het weer niet mede om van deze boomplantdag een groots lentefeest te maken: er woei een gure wind over de met bomen te beplanten vlakte, die de vingers blauw en de wangen rood maakte.
Maar desondanks was er onder de Jeugdige bomenplanters een opgewekte stemming. Aha! Die jongens en meisjes gingen een mooi en nuttig werk verrichten en bovendien: uit de luidspreker klonk de vrolijke muziek van de nieuwste Engelse mop, de „Chestnuttree”, waarvan de Hollandse tekst neerkomt op een vele malen herhaald „ta-ta-tom, tatta-ta-ta-tom” Diepzinnige woorden, die iedereen onmiddellijk kan overnemen en het dan ook doet!
Precies zoals een jaar of twee geleden waren er behalve de jongens en meisjes ook nu weer vele dames en heren, die samen met vriendelijke inspecteurs en politie-agenten de groep „autoriteiten” vormde. Wij zagen wethouder Boekman, den directeur van de afdeling „Beplantingen”, architect J. R. Koning, den commissaris van politie, den heer E. C. J. Staal, de inspecteurs van het Onderwijs, de heren G. P. Vrijburg en Luijcks, vele hoofden van scholen, alsmede de dames en de heren van het „Comité ter Voorkoming van Baldadigheid”, afdeling Indische Buurt.
Volgens de aanwijzingen van de vakmensen — die er zélf plezier in hadden — hebben de jongens en meisjes met vereende krachten enige jonge boompjes, afkomstig van de Kwekerij der gemeente in de Watergraafsmeer, overgeplant. De heer G. P. Vrijburg dankte de jongens en de meisjes voor het mooie werk dat zij hier verrichtten en vervolgens kwam één der populairste Amsterdamse schoolmeesters voor de microfoon: Henk van Laar, of misschien béter: mijnheer Van Laar, die wars van alle déftigheid een grote-mensen-redevoering hield, die rechtstreeks doordrong tot de harten van de jeugdige luisteraars. Van Laar herinnerde aan de bijeenkomst van twee jaar geleden in het Zuiderzeepark.
„Had je toen die gezichten van die grote mensen hier moeten zien! Dat waren vooral érnstige gezichten en zelfs waren er boze gezichten bij! En weet je nog waar die grote mensen toen over spraken? Zij spraken er van, dat jullie, jongens, de brandmelders aftrokken, leegstaande scholen binnenkomen en er de boel vernielden. En ook: de takken van bomen braken, aan heesters en struiken scheurden, bloemen stalen en planten vertrapten…”
Er gaat een geloei van verontwaardiging op onder de jeugd. Henk van Laar maakt een afwerend gebaar en zegt: „Wees eerlijk! Het was waar! Je weet wel, ik ben jullie vriendje, dus hoef je mij niet aan te loeien… Ik heb toen nog gezegd: Och, d’r lopen ook een heleboel goeie kinderen onder… Maar ja, de grote mensen hadden gelijk: ’t was zö! D’r zat een lelijk stel boeven onder jullie!!!”…
„Maar het kan raar lopen in de wereld!” „Want diezelfde kinderen uit de Indische Buurt van twee jaar terug, hebben vanmorgen niet het park vernield, nee, ze hebben geholpen het park móóier en béter te maken! Ik heb jullie bezig gezien en ik stond toch te kijken, dat jullie het zo goed hebben gedaan.”
„Tegen de kranten-mensen, die hier zijn, wil ik óók wat zeggen! Toen er wat kwaads te vertellen was, was je er bij. Nou eerlijk zijn: nu óók een stuk schrijven, dat het zulke jofele jongens en meisjes zijn! Eerlijk toegeven, dat je je destijds vergist hebt!” De krantenmensen hebben het Henk van Laar beloofd en met vette letters laten wij boven dit verslag de belofte drukken, die de jongens en meisjes uit de Indische Buurt vanmorgen in koor hebben afgelegd: „Wij beschermen plant en dier!”
Bron Het Volk
