Oud Nieuws | 24 november 1921 – Twee agenten zagen op den Zeeburgerdijk te Amsterdam een jongen loopen, die bijzonder veel van een meisje had […]. Ze versnelden hun pas, om dat raadsel van meer nabij te beschouwen. Het tilde z’n petje op en streek zich door het kort geknipt haar. Deze demonstratieve beweging kwam den agenten nog verdachter voor en spoedig grepen ze het Raadsel bij z’n jekkertje en noodigden het uit samen wat te gaan praten op het bureau Muiderpoort. Met hooge, fijne stem protesteerde het Raadsel hier tegen. Maar er was geen helpen aan en spoedig zat de vreemde verschijning in de Muiderpoort.
Daar liep ze er in, doordat een inspecteur haar een sigaret toewierp. Het is bekend, dat, wanneer een man iets vangt, hij de knieën tegen elkaar drukt, terwijl een vrouw het tegenovergestelde doet, ten einde, mochten hare handen het voorwerp missen, dit met den uitgespreiden rok te kunnen vangen. Het Raadsel hield de handen op en… deed haar knieën van elkaar.
De arrestante bekende toen, dat ze een meisje was. Ze was 24 jaar en was uit Den Haag weggeloopen, daar het haar niet langer in de residentie beviel. Een mislukte liefdesgeschiedenis met een zeeman had haar doen besluiten als een man te gaan leven. Ze wilde hier werk zoeken en had inderdaad hier en daar als knecht gesolliciteerd, zonder resultaat evenwel. […]
Bron Het Vaderland
Foto Stadsarchief Amsterdam
Het Nieuws van den Dag komt enige tijd later nog met extra aanvullingen en bijzonderheden.
Haar bekentenis was niet voldoende. Voor de wet moest nu officieel worden vastgesteld, dat zij inderdaad een meisje was. Dies ontbood de politie een kruiersvrouw die met haar in de badkamer verdween, om spoedig terug te komen met het gebruikelijke plechtstatige gezegde van de baker, wanneer deze een blijde gebeurtenis aankondigt: meheer, het is een meisje. Daar vrouwenkleeren nog niet tot de inventaris van een politiebureau behooren en het kind vol kattekwaad bleek te zitten, werd zij in haar mannencostuum op transport gesteld naar Den Haag.
In den trein zong ze het hoogste lied uit. De wagon was er een met een couloir en het duurde niet lang of de andere compartimenten kwamen een kijkje nemen. Een hunner bood het meisje – natuurlijk verkeerde ieder in den waan dat het een jongen was – aan bij hem thuis op een feestje te komen zingen, daar hij nog nooit een knaap met zoo’n lichte stem had gehoord. Even later kreeg ze een tweede aanbieding. In den Haag werd ze aan haar huis afgeleverd. Langzamerhand is de rust op ‘t bureau Muiderpoort weergekeerd.
