Op een regenachtige en winderige woensdagmiddag is oost-online op weg naar café-restaurant de Nieuwe KHL aan de Oostelijke Handelskade. KHL staat voor Koninklijke Hollandse Lloyd, een rederij die in de vorige eeuw honderdduizenden landverhuizers uit heel Europa naar Zuid Amerika heeft gebracht. We hebben afgesproken met Piet Boogert, een befaamd en bekroond horecaman die jarenlang directeur is geweest van het Lloyd Hotel, een stukje verderop aan de Oostelijke Handelskade. Het hotel is in verbouwing, vandaar dat we daar niet konden afspreken.
Johanna Kroon
Ik ben te vroeg dus ik besluit om even de Oostelijke Handelskade op en neer te lopen. En nu zie ik iets dat me nooit eerder is opgevallen: de hele zuidzijde van de straat is in dezelfde stijl gebouwd, alsof alles bij elkaar hoort. En dat blijkt inderdaad het geval. Een groot aaneengesloten deel van de Oostelijke Handelskade is gebouwd door de KHL-rederij: een ontvangstgebouw voor de emigranten, een ontsmettingsgebouw, twee blokken personeelswoningen en natuurlijk het befaamde Lloyd Hotel, dat overal bovenuit steekt. Het huidige café-restaurant de Nieuwe KHL hoorde er ook bij. Het was destijds een koffiehuis voor bemanningsleden en passagiers.
Als Piet Boogert de Nieuwe KHL binnenkomt is het meteen duidelijk dat hier een horecaman zijn entree maakt. Tiptop verzorgd, maakt een charmant praatje met de vrouw van de bediening, informeert naar de gezondheid van de uitbater, en als we gaan zitten en onze muntthee arriveert, positioneert hij de diverse onderdelen in de juiste configuratie op het schoteltje: oor van het glas aan de rechterkant, lepeltje onder het oor en het kokervormige buisje honing rechts van het lepeltje – dat laatste met de toevoeging dat hij een soepel standpunt inneemt bij de positionering van de zoetstof: ‘als de consumptie met een stralende lach geserveerd wordt mag het van mij ook andersom hoor.’
Het gesprek kan beginnen. Piet blijkt een boerenzoon te zijn afkomstig van het Zuid-Hollandse Brielle. Als oudste zoon was hij de gedoodverfde opvolger, maar het boerenbestaan trok hem niet. Zijn schooldecaan adviseerde de hotelschool en dat bleek een schot in de roos. Zijn stageadres werd het Amstel Hotel – Piet was duidelijk voorbestemd voor een grootse carrière in het hotelwezen.
Het eerste deel van die carrière speelde zich af in hotels die onderdeel waren van een keten. Destijds had elk hotel van zo’n keten nog z’n eigen afdeling personeelszaken, financiën en marketing, maar in de loop van de tijd werd dat allemaal naar het hoofdkantoor toegehaald en begon Piet zich steeds meer een filiaalhouder te voelen. Ondertussen waren in het oude Lloyd Hotel aan de Oostelijke Handelskade, dat al lang niet meer als hotel in gebruik was, kunstenaars neergestreken die er iets totaal nieuws van wilden maken: een hotel met een culturele component en een buurtfunctie. Ze zochten een directeur en dat moest natuurlijk iemand met ruime hotelervaring zijn. Het werd Piet.
Het Lloyd Hotel werd een hotel dat juist niet als twee druppels water leek op alle andere hotels. Om te beginnen was het geen onderdeel van een keten, en verder wilde het juist niet de interieurtrends van die tijd volgen. Het werd een spannend hotel, met kunst, design, en onverwachte verrassingen zoals een kamer waar het ligbad midden in de kamer stond. Piet gaf leiding aan dat hele proces en zorgde dat het hotel, in al z’n eigenwijsheid, toch een samenhangend geheel werd en bleef.
Toen, in 1992 het Wereld Aids Congres plaatsvond in Amsterdam besloot een aantal hoteliers, waaronder Piet, om niet alleen te verdienen aan het internationale congresbezoek, maar om ook iets terug te doen. Ze organiseerden op de Dam een benefietdiner voor het Aidsfonds, in een grote tent waar 700 gasten konden dineren. Dat was zo succesvol dat het nog vier keer werd herhaald en het bestaat nog steeds, maar dan in Afas Live.
In 2022, toen de nieuwe eigenaar van het hotel een andere weg wilde inslaan, nam men afscheid van Piet.
Terugkijkend denkt Piet dat hij, als hij in deze tijd jong zou zijn, van de boerderij van z’n vader nog best iets leuks had kunnen maken: ‘Toen ik jong was was een boerderij een boerderij, maar tegenwoordig kan er veel meer. Je kunt er gastvrijheid instoppen, je kunt er horeca instoppen of een bed en breakfast. Wie weet wat ik gedaan zou hebben als dat toen had gekund.’
Gelukkig voor Amsterdam is het anders gelopen.
Luister naar Geluiden uit Oost Geluiden uit Oost | Piet Boogert, afscheid van een hotelier
