Onlangs kreeg ik een leuke promotie op mijn werk waardoor ik van drie naar vier dagen werken ga. Ik heb er zin in, maar het is ook spannend: kan ik meer verantwoordelijkheid aan in combinatie met het drukke gezinsleven? Verandering is altijd iets dat even moet landen. Wennen kost tijd. Ik hoop dat het kwartje de goede kant opvalt en ik dit prima aankan, maar er zijn altijd variabelen in het leven die ik niet kan beïnvloeden.
Zoals het slaappatroon van mijn dochter. Wij hebben heel veel geluk met haar. Vanaf twee maanden sliep ze door. Totdat dit opeens een paar weken geleden ophield. Ons hele leven staat op zijn kop. We kunnen niet meer vertrouwen op onze nachtrust. Help!
Elke avond als ik in bed ga liggen voel ik me gespannen: Wat voor nacht gaan we tegemoet? Wie gaat eruit, hij of ik? Hoeveel uur heb ik nog voordat ik op moet staan? Wat staat er morgen op de planning op werk? Ik moet slapen. Maar de onrust zit al in mijn lijf en ik kom er niet vanaf.
Soms hebben we geluk en slaapt ze wel door, maar bijna elke nacht wordt minstens een keer onderbroken. Het oneerlijke is dat ik na zo’n melk-en-sussessie zelf niet meer in slaap kan komen. Als ik er eenmaal uit ben, ben ik eruit en ga ik ‘aan’. Mijn gedachtes druppelen binnen, de eindeloze to-do’s, maar ook een aantal liedjes begint te spelen. Het hamsterwiel begint te draaien. Ik probeer al die meditatieve trucjes toe te passen. Je weet wel, op je ademhaling letten bijvoorbeeld, maar als je dat geforceerd doet lijkt het wel averechts te werken. Wanhopig zet ik dan mijn iPad aan met een luchtige serie op. Soms helpt dat, soms niet.
Maar nu lig ik al sinds half drie wakker en is het inmiddels zes uur. Over anderhalf uur gaat mijn wekker en over tweeënhalf uur moet Fenna op de opvang zijn, want corona vraagt strenge breng-tijden.
De balans vinden in jezelf als je niet meer kunt vertrouwen op je slaap, is best lastig. Hoe hard ik het ook probeer, ik krijg de puzzel niet rond. Ik ga continue terug naar de tekentafel. Wat kan beter? Hoe vullen we de agenda in zodat draaglast en draagvlak elkaar blijven omarmen? Heeft ze misschien meer prikkels overdag nodig zodat ze ’s nachts beter slaapt? Moet ik haar bed verplaatsen? Er zijn zoveel vragen die steeds bij me opkomen, maar helaas ik heb dit wiel niet uitgevonden. Soms weet je het gewoon niet. Onbekende variabelen zijn inherent aan het gezinsleven, het enige wat ik kan doen is me overgeven aan de zekerheid dat niets zeker is en just go with the flow.
Ik hoop dat het kwartje straks weer de andere kant opvalt en ze weer volle nachten doorslaapt. Over een uur gaat mijn wekker. Heeft het nu nog zin om mijn ogen te sluiten of zal ik een dubbele espresso nemen? De vloer gaan dweilen die al weken gedaan moet worden? Of die foto’s maken voor op marktplaats? De column schrijven voor oost-online? Het werd het laatste.
