De overdosis aan nieuws over de strijd tegen de wildgroei van vunzigheden bij de Molshoop op de treurbuis benam me de adem, dus besloot ik een luchtje te gaan scheppen. Even mijn gekwelde hersens laten uitwaaien, oftewel mijn karma laten schoonvegen zouden meer spiritueel ingestelden zeggen.
Met frisse moed beklom ik de Hoogte Kadijk waar een man op drie hoog over zijn balkon voorover hing. Een onderneming die zo op het oog niet van gevaar ontbloot was. Met een stok schraapte hij langs de gevel en sloeg hij op de wortels van plant die tegen de gevel groeit, maar nu in wintertooi was.
Af en toe brak er een tak af en die belandde op straat. Of, en dat was in de meerderheid van de gevallen, op het balkon van de benedenbuurman. Met een gekwelde blik zag de man het aan, en hij krabde op zijn grijze muts. Hij schudde zijn hoofd, maar ging door met de strijd tegen de wildgroei van de gevelplant.
Ik vervolgde mijn weg en voerde ondertussen gevecht tegen de demonen die dankzij het nieuws door mijn hoofd spoken. Zo voert iedereen zijn eigen strijd
