Studio/K neemt dit jaar deel aan de culturele agenda van Amsterdam Pride met drie evenementen. Het gaat om een programma met korte films gewijd aan vriendschap, een pandbreed feest geheten Studio/Queer in Wonderland en een borrel na afloop van Pride Oost. Het shortsprogramma wordt twee keer vertoond en zal eenmaal besloten worden met een discussie die geleid wordt door ASV Gay en op het Pride-feest kun je je haar geometrisch laten knippen door een gespecialiseerde kapper.
Communities of Pride gaat over de mensen om je heen die dit mogelijk maken. Gekozen families, vrienden, geliefden, mede-activisten, allen hebben een rol in het samen voelen van Pride!
In de maanden juli en augustus draait Studio/K zeven films die queer gemeenschappen vieren; van Hong Kong tot New York, van de jaren ’30 tot vandaag de dag, tegelijkertijd activistisch, introspectief en feestelijk. Elke woensdag en zaterdag één van de volgende films te zien: Chocolate Babies (1996), Suk Suk (2019), Body Electric (2017), Pariah (2011), 120 BPM (2017), The Miseducation of Cameron Post (2018) en Cabaret (1972).
Naast het programma Communities of Pride vertoont Studio/K een selectie van drie korte films. Elke film belicht verschillende elementen van homovriendschap: Starfuckers (2022), A Wild Patience Has Taken Me There (2021) en Father Figure (2019).
Starfuckers (2022) – Antonio Marziale
Helaas is niet alle glitter goud, zeker niet in Hollywood. Starfuckers bekijkt de kwestie van machtsmisbruik door een vreemde lens, terwijl het een jonge aspirant-filmster volgt in zijn relatie met een beroemde, enigszins zenuwslopende Hollywood-regisseur. Zich bewust van de ambities van de jongen, biedt de regisseur sluw aan om zijn carrière een boost te geven, in ruil voor de vervulling van zijn eigen intieme fantasieën. De machtsdynamiek tussen de twee lijkt echter verre van vooraf vastgesteld. Starfuckers is een aangrijpende verkenning van queer agency, identiteit, kwetsbaarheid en de kracht van collectief verzet tegen machtsmisbruik.
Een wild geduld heeft me daar gebracht (2021)- Érica Sarmet
Wat betekent queer zijn voor verschillende generaties, en hoe beïnvloeden deze verschillende ervaringen onze relaties? A Wild Patience Has Taken Me There onderzoekt deze vragen, aangezien het Vange volgt, een lesbische vrouw van middelbare leeftijd die samenwoont met haar kat en haar motor. Terwijl ze aan een bar zit na te denken over haar liefdesleven, ontmoet ze vier levendige jonge queer vrouwen, en ze brengen allemaal de nacht samen door. De film verweeft op subtiele wijze reflecties op de lesbische ervaringen van vrouwen met stomende hete sensuele scènes. Dit resulteert in een reis door intergenerationele verschillen en zusterschap. A Wild Patience Has Taken Me There ontving Sundance’s Short Film Special Jury Award voor Ensemble Cast.
Father Figure (2021) – Bibi Fadlalla
Soms, in een wereld van uitsluiting en marginalisering, is je echte familie je uitverkorene. Zeker als die familie je een platform biedt om je volledig en fel uit te drukken. Father Figure (2021) volgt Guilliano (26), de oprichter van The Kiki House of Angels, een voguing dansgemeenschap in Rotterdam. Door middel van intieme interviews en spraakmakende danssequenties duikt de documentaire in de intersectionele ervaringen van uitsluiting en discriminatie buiten de gemeenschap. Father Figure geeft op poëtische wijze inzicht in zowel het ontstaan van homogemeenschappen door middel van stijldansen, als bredere kwesties buiten de gemeenschap.
Studio/Queer | Gemeenschappen van trots korte broeken | Donderdag 4 augustus 21:30 uur
Studio/Queer | Communities of pride shorts + panelgesprek met A.S.V. Homo | zondag 31 juli 17:00 uur
Meer informatie en tickets voor alle evenementen vind je op studio-k.nu.
