Het is een trieste dag voor kinderboerderij De Werf. Het populaire varken Niko is woensdag 23 september overleden. Gitta Bessem, een van de drijvende krachten achter deze unieke boerderij komt met een bewogen reactie.
‘Vandaag is ons varken Niko rustig overleden’, zegt Gitta. ‘Hij is twaalf jaar oud geworden. Op oudejaarsdag 2011 werd Niko door de Dierenbescherming naar ons toe gebracht. Hij was door de dierenpolitie in beslag genomen en ze zochten een tijdelijk plekje voor hem. Hij heette Kliko, leefde onder een keukentafel en kreeg de etensresten van de dag gevoerd.’
‘Zo’n lief, klein varkentje lijkt heel hip als huisdier, maar groeit al snel uit tot een groot varken dat alleen nog gericht is op eten.
Allereerst doopten we hem om tot ‘Niko’ en gaven hem een rustig en warm verblijf. ‘Tijdelijk’ werd allengs ‘lang’ en wij besloten dat hij mocht blijven. Niko bleek een wat angstig, maar ook een heel lief en intelligent varken. Omdat varkens sociale dieren zijn, zochten we naar een vriendje of vriendinnetje. Helaas mislukten de koppelpogingen.’
‘Door zijn lange solitaire bestaan en gebrek aan veilige hechting in zijn jonge jaren, wist hij domweg niet meer hoe hij ‘varken’ moest zijn. In mei 2018 concludeerde de veearts dat Niko last had van artrose. We besloten dat hij zijn oude dag rustig mocht slijten en we hem niet meer zouden koppelen.’
‘Met een dagelijkse dosis aspirine was de artrose voor Niko lange tijd goed te doen. Maar sinds twee weken had hij steeds meer moeite met lopen. Hij had aanhoudend pijn in zijn poten en kon niet meer vrolijk rondbanjeren, lekker rollen in de modder of genoeglijk wroeten in de aarde. In goed overleg met
de veearts besloten wij vandaag dat het uitzichtloos was en dat hij niet langer hoefde te lijden.’
‘Niko was bijzonder fotogeniek en groeide daardoor uit tot het boegbeeld van onze kinderboerderij. Hij leek altijd te lachen. En wat hebben we een plezier samen gehad! Hij kon met je kletsen en genoot van het lekkers dat wij hem toestopten. Hij was dol op het ‘speelgoed’ dat wij voor hem knutselden. Als hij ging slapen gooide hij het stro zó over zich heen dat alleen zijn neusgaten nog zichtbaar waren. We gaan de ouwe dibbes missen!’
Het leven gaat door en Niko zou niet anders gewild hebben. De Werf is morgen dan ook gewoon open voor het publiek. Het is nu al duidelijk dat er nog veel over Niko gesproken zal worden.
