Op reis | Vera Amende
Ik mag graag in de trein zitten. Bijna zestig jaar geleden kochten we onze
eerste treinabonnementen. De aanschaf van het abonnement werd door de NS aangemoedigd met een korting van 40% op een reis. Ze weten ook wanneer je jarig bent. Een tijdje terug was het weer zo ver. De dag voor mijn verjaardag werd ik hartelijk gefeliciteerd door de NS, met een cadeautje. Het cadeautje was dat je een dag eerste klas mocht reizen. Vorig jaar probeerde ik dan ook, een paar dagen voor mijn nieuwe reis, het cadeautje te verzilveren. Ik weerstond alle sluipwegen op mijn computer om het cadeautje te pakken te krijgen. Het was een eersteklas vrijkaartje mits je ook 2,50 euro stortte. Vooruit dan maar. Ik printte het kaartje. Op het A4’tje stond de instructie dat je het in vieren moest vouwen om toegang te kunnen krijgen. Het poortje bleef echter dicht. Gelukkig had ik mijn abonnement nog bij me. Bij de controle in de trein liet ik toch ook het papieren kaartje zien. Daar werd me verteld dat de datum van het kaartje al verlopen was. Ik bood aan om te verhuizen naar de tweede klas. Dat hoefde niet, we waren toch al bijna in Alkmaar.
Op reis | Vera Amende
Ieder jaar word je weer jarig, zo lang het duurt. Wéér een cadeautje van de
NS.
Ik was alweer wat handiger geworden om bij de geheimen van het cadeautje te komen. Ik zag nu dat het kaartje veertien dagen geldig was, wel even de 2,50 storten. Op mijn vaste reisdag stond ik weer met mijn papieren kaartje voor de ingang, maar het poortje had nog steeds geen fiducie in mijn papieren kaartje. Gelukkig stonden er twee dames in geel uniform naast het poortje te controleren of iedereen wel van het toegangssysteem gebruik maakte. Ik liet ze mijn papieren entreebewijs zien. Ze vertelden mij dat het poortje open zou gaan als ze op de nabijgelegen blauwe zuil zouden drukken. Gelukkig deden ze dat. Als troost voor al het gedoe kocht ik een boek bij een klein boekwinkeltje in de brede gang en eenmaal aangekomen op mijn bestemming wist ik de uitgang handig door te glippen. Ik heb toen heen en terug eerste klas gereisd, maar in februari is het niet druk en ik had bijna een geheel lege wagon eerste en tweede klas tot mijn beschikking. Ik had beter eind december jarig kunnen zijn, dan heb je nog wat aan het cadeautje eerste klas.
Coronaherinnering | Vera Amende
Mijn vriend en ik maakten op zaterdag vaak een wandelingetje door de buurt. Op een dag werd op de Lou Mazirelbrug bij een Universiteitsgebouw op muziek gerolschaatst. Door de vrolijke muziek aangetrokken, maakten we daar dan ook maar eens een dansje. Een voorbijwandelend bejaard Marokkaans echtpaar keek tevreden naar ons; ze staken hun duim op. Thuisgekomen slipte het woord corona de nieuwsberichten binnen, maar ach, dat was in een heel verland, dachten we. We hebben het wel geweten. Als ik nu in de trein stap heb ik wel altijd mijn mondkapje bij me, maar ik zet het ding toch nog maar niet op.
