| Verhalen uit de Plantage | Dick Pol |
Tijden veranderen. Daar is niks mis mee. Maar voor mijn gevoel gaat het tegenwoordig beduidend minder met romantiek en verwante zaken. Ooit was ik aangesloten bij het ‘Nederlands Genootschap ter bevordering en verbreiding van nutteloze kennis’ op de achterpagina van Trouw. In dat verband heb ik, onder meer, een bijdrage geleverd aan opheldering van de tekst van het onvolprezen lied ‘Thank you very much’ van ’the Scaffold’ (aangaande de ‘Aintree Lion’). Vandaag de dag heb je met een paar klikken op Internet alle informatie die je nodig hebt binnen handbereik. Nuttig, zeker, maar een stuk minder leuk.
Geef mij maar het oeverloze gesprek aan de bar. Zo zei iemand naast me tegen sluitingstijd, ter verheldering van zijn standpunt: ‘Dan komt de mouw uit de aap’. Ik was het geheel met hem eens.
Romantische zielen zien schoonheid in kleine, ogenschijnlijk onbelangrijke, zaken en handelingen. Humor.
Mijn goede vriend J. ontdekte de wereld van verschil in betekenis van een zin door het verleggen van de klemtoon.
‘Wil jij nog een borrel?’
‘Wíl! jij nog een borrel?’
‘Wil jij́! nog een borrel?’
‘Wil jij nóg! een borrel?’
‘Wil jij nog één! borrel?’
‘Wil jij nog een bórrel?’
… Wie rekent daar nu op? Het zal wel geen nut hebben, maar ik word vrolijk van zulke gesprekstof.
Belangrijk facet is de overbodige herhaling. Ik: ‘Dat kun je wel zeggen’. J: ‘dat kun je wel zeggen’. Ik: ‘dat kun je wel zeggen ja’.
Het is poolnacht diep in Lapland. Drie mannen in een herberg. Midden op tafel een fles Wodka. Stilte. Zegt de één: ‘mjaooh’. Stilte. Vijf minuten later, de man naast hem: ‘mjaooh’. Stilte. Vijf minuten later, de derde: ‘mjaoh’.
Wat ik dus wil zeggen is dit: er wordt veel teveel geluld. Druk, druk, druk. Wat heeft een mens nu nodig om een beetje gelukkig te worden? Af en toe. Een ‘zinloos’ gesprek, dat nergens over gaat. In aangenaam gezelschap.
