Oost herbergt een van de grootste voetbalverenigingen van Nederland. Wilhelmina Vooruit Hortus – Eendracht Doet Winnen (WV-HEDW), gelegen op sportpark Middenmeer in de Watergraafsmeer, heeft meer dan tweeduizend leden en honderdtien actieve elftallen. Voorzitter Ronald Nijsen is trots op de groei die de club de afgelopen jaren heeft doorgemaakt. Maar de coronacrisis heeft grote invloed op de vereniging.
Thomas Claassen
‘Het is een teken dat we er als club goed opstaan, dat mensen graag bij ons willen horen. In deze coronatijden, zonder voetbal en met een gesloten kantine, is het wel moeilijk om vrolijk te blijven als voorzitter.’
Nijsen kwam in de jaren 70 vanuit Zeeland naar Amsterdam. Hij zocht een club en vond in 1976 WV-HEDW. Destijds telde de vereniging honderdveertig leden. Sander Post, voormalige voorzitter van de club, heeft met een aantal anderen de schouders eronder gezet en er wat van gemaakt. De senioren werden meer prestatiegericht, er kwam meer aandacht voor de lagere elftallen en het meest belangrijke: het idee dat iedereen zich thuis moet kunnen voelen bij de vereniging.
Sinds enkele jaren is Nijsen voorzitter, een drukke functie. ‘Ik ben voorzitter geworden toen ik stopte met mijn baan bij ING. De vorige voorzitter deed het naast zijn baan. Daar moet ik niet aan denken. Of je moet heel goed zijn in delegeren. Het dagelijkse bestuur ligt in handen van een kleine club mensen die er heel veel tijd in stoppen. Daar heb ik respect voor.’
‘Jeugd is afspiegeling van de hedendaagse Amsterdamse samenleving’
Hoe valt de groei te verklaren? ‘Ik denk dat we als club een goede naam hebben. De grote aanwas is begonnen met studentenvoetbalverenigingen uit Groningen: Forward en later The Knickerbockers. Toch is het imago van een studentenvereniging er wel af. Als je naar de jeugd kijkt zijn we een afspiegeling van de hedendaagse Amsterdamse samenleving. We willen open staan voor iedereen.’
Overigens krijgt elk nieuw team wel de boodschap van de vereniging mee: ‘Normaal doen en je steentje bijdragen aan de activiteiten, zoals het draaien van bardiensten en leveren van scheidsrechters.’ Nijsen noemt nog een belangrijk element: ‘We hebben een fantastisch terras. Vanaf twaalf uur schijnt de zon erop. Dat nodigt uit om lekker te blijven hangen. Het is goed toeven op het sportpark.’
De grote groei brengt ook dilemma’s met zich mee. Nijsen noemt het luxe-discussies. ‘We moeten al jaren ongeveer vier teams weigeren op de zaterdag. Op zaterdag worden er vanaf half negen in de ochtend tot half vijf in de middag wedstrijden gespeeld. Voor het wedstrijdsecretariaat is het elke keer een flinke puzzel om de wedstrijden over de zes beschikbare velden te verdelen. We hebben vier kunstgrasvelden en twee grasvelden.’
‘We gaan in ieder geval hier nooit meer weg’
Nijsen is naar eigen zeggen een oude lul, want als hij in zijn hart kijkt heeft het gras zijn voorkeur. ‘Maar ik zie natuurlijk ook de grote voordelen van het kunstgras: je kunt altijd spelen en trainen. Het zou mooi zijn om nog een extra kunstgrasveld te krijgen om, met name, de druk op de trainingsavonden eraf te halen. Ik ga daarover in gesprek met de gemeente. We gaan in ieder geval hier nooit meer weg. We zitten op een prachtige locatie. Ook veilig en goed bereikbaar voor kinderen.’
De afgelopen jaren is het vlaggenschip opgeklommen in de rangen van de amateurcompetitie. ‘Ze spelen in de Eerste Klasse en staan onder leiding van oud-prof Marcel Valk. Hij heeft zijn contract onlangs verlengd, daar ben ik zeer content mee. We deden, voor de stillegging van de competitie, mee om de hoogste plekken. We willen naar de Hoofdklasse.’
Op de vraag of er betalingen worden uitgekeerd aan selectiespelers zegt Nijsen: ‘Nee, wij betalen niet. Bijna elke club uit de Hoofd- en Eerste Klasse betalen, maar dat doen wij niet. Wij creëren de randvoorwaarden: een goede technische en medische staf, uitstekende trainingsfaciliteiten en in de winterstop gaan we met de selectie op trainingskamp naar een zonnig oord.’
Ook de rest van de verenging bloeit. ‘De jeugdafdeling is enorm gegroeid. We hebben goede trainers kunnen aanstellen en willen graag dat talenten doorstromen naar de selectie. Nadeel is dat er regelmatig talentvolle spelers worden weggekaapt door AZ, Ajax, Volendam en Almere City.’
Eenzelfde soort groei is te zien bij de vrouwenafdeling. ‘We hebben ruim driehonderd vrouwen en meisjes bij de verenging. Zestien jaar geleden was ik getuige van de eerste voetbaltraining voor dames. Toen had ik er niet veel vertrouwen in. Maar ze hebben stug volgehouden en als je kijkt waar we nu staan. Daar ben ik trots op. Het geeft kleur aan de vereniging.’ WV-HEDW heeft zelfs een zondag eerste elftal. ‘Veel clubs in het westen geven de zondag op. Wij gaan hiermee tegen de stroom in. En het mooie is dat er steeds meer mensen komen kijken bij zondag 1.’
‘We zijn een grote club dus worden we door de coronacrisis hard geraakt’
De coronacrisis hakt er in bij WV-HEDW. ‘We zijn een grote club dus we worden hard geraakt. Het sociale element is totaal opgedroogd. Veel mensen zijn toch zo’n twee of drie dagen bij WV. Ik heb een supportersapp aangemaakt met ongeveer vijftig actieve leden. We delen daar de zaken die we anders op de club delen. Er worden wel activiteiten georganiseerd zoals een digitale nieuwsjaarborrel en een pubquiz. Dat is positief, maar uiteindelijk toch surrogaat.’ Het is niet zo dat leden de club verlaten. ‘Gelukkig blijven onze leden de club trouw, maar de kosten lopen door. De contributies en de verkoop aan de bar zijn de grootste inkomsten. Dat laatste valt weg en heeft financieel toch wel een flinke impact.’
Sander Post, benoemd tot erevoorzitter, overleed in 2017. ‘Hij ligt begraven aan de overkant op De Nieuwe Ooster. Soms heb ik nog het idee dat hij meekijkt. Wat zou hij denken? Van honderdveertig leden naar ruim tweeduizend. Hij zou trots zijn.
