Elke dag fiets ik, meestal in grote haast, langs Boost, de vrijhaven voor nieuwkomers die naar Nederland zijn gevlucht. Op steenworp afstand bezocht ik een week later met mijn stadspas het Zwanenmeer in koninklijk theater Carré. Het publiek op beide plekken kon niet meer verschillen…
Veronica van Roon
Hoe leuk zou het zijn die verschillende groepen met elkaar te mengen, de vluchtelingen die overal vandaan komen te laten kennis maken met de diversiteit van het Wereldkerstcircus. Dit is een Nederlandse traditie van bijna een halve eeuw waar artiesten uit de hele wereld naar deze plek komen om hun kunsten te tonen.
Ik belde Carré waar een projectleider natuurlijk wel wilde weten van welke organisatie dit uitging. ‘Ik ben niet van een organisatie, ik ben iemand die een idee kreeg en dacht: waarom niet de vluchtelingen om de hoek ook eens uitgenodigd?’
Tot mijn grote vreugde kreeg ik 10 vrijkaarten. Die waren zo vergeven. Het dubbele was ik ook zo kwijtgeraakt! Syrië, Irak, Oekraïne, Ghana en Afghanistan, mijn gasten kwamen overal vandaan. En trotseerden regen en kou om naar een voor hen onbekende plek te komen.
Wat hebben we allemaal genoten! Alles uiteraard vastgelegd op mobiel, een luid gejuich voor de goochelaar die uit Oekraïne bleek te komen, betoverd door vliegende mensen en elegante witte en zwarte paarden die door de piste de meest gewaagde kunsten lieten zien. Het lichtspel en de live gespeelde muziek trokken ons helemaal in de betovering van de performances. Het was een unieke kennismaking met een stukje kosmopolitische cultuur als Nederlandse traditie.
Iedereen had zich ook voor deze avond zo feestelijk aangekleed. En als je weet uit welke oorlogssituaties velen van hen gekomen zijn, te midden van puin, eindeloze vlucht, verminking door de Taliban. Nu hier in de betovering van een artistiek sprookje, en aan het eind van de avond domweg gelukkig door deze unieke gedeelde ervaring.
Een spontaan idee zo verwezenlijkt te zien smaakt naar meer. Ook kinderen van vluchtelingen zouden hier zo van kunnen genieten. Misschien kan dit initiatief een vervolg krijgen en dan, samen met het kerstcircus zelf, een inclusieve traditie worden.
Het zou Carré en Nederland sieren!
