Schijnbaar achteloos zet een jong stel, recht voor mijn neus, hun hele boekenverzameling bij het oud vuil op de hoek van de Eerste van Swindenstraat en de Linnaeusstraat. Ik heb weleens minder geluk gehad: ik ben de eerste aasgier ter plekke. Zodra het jonge stel huiswaarts keert sla ik toe. Mijn prooi: Heere Heeresma, Roald Dahl (2x), Arnon Grunberg, Harry Mulisch, Bob den Uyl en Kees van Beijnum. Meer aasgieren volgen.
Boeken | Thomas Claassen
‘Zo, wat veel boeken he? merkt een bebrilde man op, voorovergebogen over zijn fietsstuur. ‘Ja, kom erbij en pak een boek’, antwoord ik. ‘Nee, dankjewel. Ben bezig met Willem Elsschot. Ken je hem? Prachtige verhalen.’
Op het moment dat de man de vuilnisbelt verlaat doemt een nieuwe figuur op. Een slank oud mannetje in trainingsbroek met grijs haar tot op de schouders. Hij praat zacht, bijna onverstaanbaar, maar hij wil zijn verhaal kwijt: over zijn jeugd in de oude Amsterdamse Jodenbuurt, over hoe zijn moeder in 1945 gevoed werd door buren en kennissen om hem te kunnen baren, over hoe ze melkflessen aan de man bracht in de Amsterdamse binnenstad, over zijn vader de taxichauffeur en hoe hij door route- en stadskaarten te bestuderen de stad uit zijn broekzak kende, over de afbraak van de oude Jodenbuurt, over de aanleg van de metro, over zijn oud-buurman Ed van der Elsken, over zijn oud-buurtgenoot Leo Horn, scheidsrechter, textielhandelaar en verzetsman, over het verdwijnen van de sociale huurwoningen in de binnenstad en over het slijten van de dagen in een woonzorgcentrum in de binnenstad.
‘Hey! Niet in die vuilnisbelt staan neuzen he! schreeuwt een fietsende passant, ons gesprek wreed verstorend. Ik neem afscheid van mijn gespreksgenoot, pak mijn fiets, kijk om, zie andere aasgieren in de vuilnis neuzen en denk: Godzijdank, er wordt nog gelezen!
