Langzaam kwam hij weer bij bewustzijn. De mist in zijn hoofd verdween langzaam en werd vervangen door een scherpe hoofdpijn. Hij voelde zich een beetje misselijk.
Hij opende zijn ogen en toen hij na een paar minuten weer scherp kon zien zag hij de puinhoop om zich heen. Overal bloed op de grond, op de muur op zijn kleren. Losse elektradraden en scherven, veel scherven.
Hij herinnerde wat er was gebeurd. Hij had een snoer dat vast zat achter de kast proberen los te trekken. Toen had hij een klap gevoeld en was alles donker geworden. Hij had blijkbaar de dure vaas die op de kast stond op zijn hoofd gekregen en was buiten westen geraakt.
Hij vond zijn telefoon tussen de scherven en het bloed en belde zijn vrouw. Hij vertelde haar wat was gebeurd en dat hij bloedde en misselijk was. ‘Wat erg van die vaas’, was haar spontane reactie.
