Zes maanden na de heropening leeft de Weesperzijdetuin zichtbaar op. Op het eerste gezicht straalt de tuin langs de Amstel een rustige vanzelfsprekendheid uit. Toch schuilt daarachter een voortdurende inzet van een trouwe groep vrijwilligers. Ongeveer twaalf dames, met een harde kern die zich extra inzet, verzorgen de tuin tot in detail.
Arie Martijn Schenk
Ook nieuwe gezichten sluiten zich met enthousiasme aan. Iedere eerste zondag van de maand komt de groep bij elkaar rond half elf, klaar om te wieden, te snoeien, schoon te maken en samen thee te drinken tussen de planten en insecten.
Alles in de tuin rust op inheemse beplanting. Aromatische soorten als de bijvoet smaken naar mosterd. Wies, een van de vrijwilligers van het eerste uur, wijst op de vlier. De struik bloeide rijk, maar laat dit jaar geen besjes zien. ‘Geen bijen langsgekomen voor de bestuiving, denk ik’, zegt ze, bezorgd. Toch barst de tuin van leven. Veel planten schieten omhoog: snijbiet, palmkool, tuinbonen, winterpostelein en hondsdraf. In een van de bakken geurt citroenmelisse. De den doet het opvallend goed, ook daarvan kun je volgens Christien thee trekken.
Wies toont de larven van een lieveheersbeestje, verborgen tussen kamille en haver. ‘Lievevrouwebedstro bedekt de bodem als een groen tapijt’, zegt ze, terwijl ze door het zandige stuk tussen de wintertarwe stapt. ‘Is dat onkruid? Laten we het staan of trekken eruit?’, vraagt Linda. ‘Met elkaar goed samenwerken, zorgt voor veel overleg.’ In het eetbare vak groeien inmiddels ook uien, pimpernel, rozemarijn en rode spoorbloem. De bordjes tussen de planten houden honden op afstand, een slimme oplossing.
In de kleine fruittuin rijpen aalbessen, aardbeien en zwarte bessen. Zelfs een vijg vindt hier een plek. ‘We moeten straks nog aardappelen rooien!’ lachen de dames. Tussen de planten klinkt waardering van voorbijgangers. ‘Leuk, dat de steentjes uit de Dam zijn hergebruikt,’ zegt iemand, verwijzend naar de zijkant van de plantenbakken. Een expat lacht: ‘Zo veel vrolijke mensen hier, dankjewel voor deze groene plek.’
De tuin leeft, groeit, bloeit. Complimenten stromen binnen, ook via foto’s die vrijwilligers delen. ‘Alles zelf in beheer, dat maakt het juist zo leuk’, zegt Linda.
