Geachte redactie,
Weten jullie nog dat jullie op 22 oktober 2021 schreven dat de plannen voor Oost Begroot 202/2021 waren getoetst op praktische, financiële, technische en juridische haalbaarheid en niet naar de wenselijkheid van de plannen? Op dat moment was ik al een jaar bezig met mijn plan…
Lees en huiver hoe mijn prijswinnend plan (bijna 1400 stemmen), gewoon een eenvoudig en goed plan van nog geen 30 bij 30 meter al ruim een jaar verzandt in de alom bekende typische ambtenarij van stadsdeel Oost.
Mijn plan: een natuurlijke speel- en picknickplek. Ik zocht schoon gras met mooie struiken en beplanting met gedeeltelijk een laag hek voor de veiligheid van kleine kinderen en hun ballen.
Ik was dolgelukkig begin 2021 toen bleek dat ik had gewonnen. Naïef verwachtte ik dat de gemeente enthousiast was over een klein stuk grond dat zolang ik er woonde (20 jaar) nooit onderhouden was (ja, 10 jaar eerder waren 3 bomen na een storm herpland). Ik verwachtte dat ze die oude struiken zouden weghalen en de grond bouwrijp zouden maken. Dat een enthousiaste ambtenaar me wegwijs zou maken om met beleidsmakers en ambtenaren te praten met hun kennis van dit gebied en om dat ik hun adviezen te kunnen volgen. Dat ik verwezen zou worden naar hoveniers, leveranciers en tuinarchitecten die bereid waren deel te nemen en dat dit eenvoudige plan in 3 maanden zou zijn gerealiseerd.
Wat een sof! De gemeente verleende op geen enkele wijze medewerking, beantwoordde geen vragen, en bleef steeds veranderende regels en eisen stellen aan het project wat tot voortdurende vertraging van het project leidde (inmiddels meer dan een jaar). Mijn project is ingediend in december 2020 nadat ik 30 omringende buren en huizen had gepolst en 400 brieven in de buurt had rondgebracht. Ook had ik het project na een bezwaar (inhoud bezwaar werd niet gecommuniceerd) aangepast naar de wensen van de bezwaarmaker over wat ik nadien vernam (de hond mocht niet aanslaan) in die zin dat het gebied werd verkleind, en een schommel niet gebouwd zou worden.
Het plan zoals het nu behelst, is een kleine ecologische ruimte onder tuinarchitectuur van buro Mien Ruijs en langs de wegkanten begrensd met lage hekken om reden van veiligheid, zodanig dat grasmaaimachines er makkelijk langs kunnen en de beplanting onderhoudsarm is. Ik ben al anderhalf jaar bezig met dit eenvoudige project dat niet meer voorstelt dan een mooie beplanting en schoon gras voor jonge ouders en jonge kinderen uit de buurt om op een veilige manier in de zomer wat te zitten, te hangen en te babbelen.
Met de nieuw aangetreden ambtenaren (en met wat zij tot nu toe hebben geleerd; dit is een cynische quote) en de vertrokken oude ambtenaren, zijn opnieuw gewijzigde regels en eisen aan dit project gesteld en wordt er naar voren gebracht dat het hek niet haalbaar is omdat het een 50 km weg is waarlangs geen mensen mogen recreëren (Hugo de Vrieslaan is een uitzondering op de 30km plannen door het gehonoreerde bezwaar van busmaatschappijen), er geen draagkracht is voor dit geëvolueerde plan omdat het is gewijzigd, geen onderzoek is gedaan naar of de omringende bewoners dit geëvolueerde plan (zonder schommel en een kleiner gebied) dan wel goed zouden vinden, dat het plan opnieuw moet worden opengesteld voor een bezwaarprocedure en dat er tenminste drie beheerders uit de buurt moeten worden aangesteld.
Daarbij is opmerkelijk dat historisch gezien deze tuindorpen (tuin!) destijds werden aangelegd met als doel de leefbaarheid van Amsterdammers te vergroten en dat het groen destijds nadrukkelijk was bedoeld om te recreëren. Maar goed, nu zijn er auto’s en honden en toeristen.
Nogmaals 30 bij 30 meter! Bedoeld als pilot van gras onder je voeten en eco, super eko, dus niet de zoveelste geraniumbeplanting. Voor Amsterdammers om nog op gras te kunnen zitten en kleine kinderen nog veilig kunnen spelen. Dus als pilot voor geen bedorven gras door de hondenpoep, bedoeld om te zien of het geen hondenren zou worden, en om te zien wat mensen ervan zouden vinden. Last but not least of zoiets echt wel mogelijk is. Iets zonder rubbertegels en rare stalen fratsels in een gewone wijk dat niet een villawijk is. In een villawijk is zoiets natuurlijk een fluitje van een cent (opnieuw een cynische opmerking van mijn kant)
Ik voorzie dat realisatie van mijn plan, weer opnieuw gewijzigd en als het überhaupt wordt gerealiseerd pas in 2023 zal gebeuren, 3 jaar mensen! Nadat ik begon met de ontwikkeling van dit plan en de buurt consulteerde…
William Ytsma
