Home Overzicht Wonen op het water | Het schip is geheel zelfvoorzienend

Wonen op het water | Het schip is geheel zelfvoorzienend

0

Er liggen zo’n 2500 woonboten in Amsterdam. Waarom kiezen mensen ervoor om op het water te wonen?  Verslaggeefster Nan Cao ging op bezoek bij woonbootbewoners om te kijken hoe het is om op een voormalig vrachtschip in Oost te wonen. 

Twee jaar zwervend door de wateren van Nederland komt voormalig schipper Peter uiteindelijk terecht op de wateren van Amsterdam-Oost. Hij woont al sinds 1995 op een woonboot en meerde eerst aan de Javakade, wat toen nog een schimmige plek was met stadsnomaden.

Nan Cao Blokhuis

Het voormalig binnenvaartschip is een Frans kanalenschip, gebouwd in 1929 in België. Het schip wordt in de Franse volksmond ook wel een ‘Peniche’ genoemd. Peter kocht het schip in oorspronkelijke staat, waarbij de laadruimte nog leeg was. Hij verbouwde het eigenhandig tot een woonschip. Nu woont hij er samen met zijn dochter, zijn zoon is inmiddels uit huis.

Jongensdroom

Peter: ‘Op een gegeven moment ga je dromen over waar je wilt wonen. Ik heb vroeger vaak in slooppanden gewoond. Maar zo’n nieuwbouwwoning dat leek me maar niets. Ik was op zoek naar vrijheid, bijvoorbeeld wonen op een boerderij of in een oude molen. Uiteindelijk kwam ik op een schip terecht. Het gevoel van vrijheid om te gaan en staan waar je maar wilt, en dat je je huis daarbij mee kan nemen. Het trok me aan om op een schip te gaan wonen. Voorwaarde was natuurlijk wel dat het moest kunnen varen.’

Varend naar Frankrijk

‘De Franse sluizen zijn 40 meter, dit schip 39 meter, dus we passen er precies doorheen. Vroeger werden op dit schip onder andere tanken met wijn vervoerd vanuit Frankrijk.’ Met deze geschiedenis in het achterhoofd is Peter enkele keren naar Noord-Frankrijk gevaren met van alle gemakken voorzien. ‘Het schip is geheel zelfvoorzienend. Ik heb een drinkwatertank, waardoor ik naar het toilet kan of douchen wanneer ik maar wil. Ook heb ik zonnepanelen op het dak voor elektriciteit.’

Onzekerheid

‘Nu zijn er ontzettend veel regels. Eerder was dat niet zo. Woonschepen werden gedoogd, maar nu ziet de gemeente de schepen liever gaan dan komen. Wat gek is, want de woonboten zijn ook een enorme toeristische trekpleister.’ Hoewel er met het gedoogbeleid voorheen meer vrijheid was, ging dat wel gepaard met meer onzekerheid. De plek waar Peter nu met zijn schip ligt, is gekocht en door de gemeente aangeboden, waardoor hij nu een vaste plek heeft om naar terug te keren. ‘Vroeger kon de gemeente je zomaar wegsturen, en had je als woonboot bewoner nauwelijks rechten.’

Voor altijd op een schip?

‘Zolang ik het allemaal nog kan onderhouden, wil ik zeker zo lang mogelijk op dit schip blijven wonen. Je bent vrij, je hebt fantastisch uitzicht. In de zomer kun je zwemmen, in de winter kun je schaatsen. Zolang het mag, zal ik zeker op dit schip blijven wonen.’