Op ‘wereldplantdag’, woensdag 18 mei, vierde schooltuin de Vink zijn honderdjarig bestaan. Het feest werd gevierd met een klas van de Lidwinaschool, die onder leiding van tuinman Jan Schep, in potjes gekweekte basilicum in de grond ging zetten.
Dick Feenstra
O
p zijn knieën voor een perk doet hij voor, hoe je een plant zonder de wortels en bladeren te beschadigen uit de pot haalt. De klas staat in een kring om hem heen en kijken en luistert geconcentreerd.
Handen en voeten
Op afstand staan ouders en belangstellenden waarvan een aantal in druk gesprek zijn. Maar de kinderen blijven geboeid door Jan Schep. Geknield graaft hij met zijn hand een kuiltje in de grond terwijl hij zegt: ‘Het handschepje heb je altijd bij de hand.’ Vervolgens zet hij de basilicum erin: ‘Is het kuiltje diep genoeg of te diep?’ Voortdurend betrekt hij de leerlingen bij zijn werkzaamheden en met de aarde er omheen vult hij het kuiltje en drukt de wortels met beide handen aan. ‘En nu nog flink water geven.’229 4
‘We hebben onszelf een cadeautje gegeven’
Daarna gaan de kinderen zelf aan de slag. Enthousiast en geconcentreerd om de basilicum in hun eigen tuintje te planten. ‘Door wat ze leren concreet te maken, is leren niet alleen leuker, maar wordt kennis ook beter opgeslagen’ staat in het profiel van de Lidwinaschool. Schooltuinman Jan Schep weet daar handen en voeten aan te geven.
Artis
Schooltuin de Vink ligt in tuinpark Klein Dantzig aan de Kamerlingh Onneslaan en zo’n 500 basisschoolleerlingen hebben daar een eigen tuintje, waarin ze groenten, aardappels, zaden en kruiden poten, zaaien, planten en verzorgen om die in herfst of winter te oogsten.
Het tuinpark Klein Dantzig werd opgericht in 1920 en was het terrein van de voormalige hofstede en groentekwekerij met dezelfde naam. De grond was in gebruik voor het verbouwen van voedsel voor Artis. Daarna werd het land gebruikt om groente en aardappelen te telen als welkome aanvulling in een armoedig bestaan. Twee jaar later startte schooltuin de Vink er.
Na 1945 gaat een deel als tuingebied verloren. Ook toen al was er grote woningnood. Dat leverde deze dichtregels op:
Bekentenis
Ik eet groenten uit eigen tuin.
Iedereen mag het weten:
ik heb mijn tuin opgegeten,
voordat de gemeente dat doet
en onze tuingrond bouwrijp opslokt,
‘omdat een mens ook wonen moet’.
Kinderburgemeester
Als de basilicumplantjes in de schooltuintjes zijn gezet en door de kinderen met water besproeid zijn, volgt het officiële gedeelte van de 100-jarige viering. Kinderburgemeester Angel, met een heuse ambtsketting, wordt aan de leerlingen, die in een kring om haar heen zitten, voorgesteld en die mogen haar interviewen. Zo komen ze te weten dat Angel één jaar kinderburgemeester mag zijn en dat ze dat wilde worden vanwege haar zorgen over de verandering in ons klimaat.
Ze vindt dat er meer ruimte voor groen in de stad moet komen. Op de basisschool had ze ook een schooltuintje en het allerlekkerste vond ze de aardappels die ze daaruit oogstte. Wat ze vooral mooi vindt is dat kinderen een boom adopteren om die extra liefde en zorg te geven.
‘We hebben onszelf een cadeautje gegeven’, zegt de ceremoniemeester na het interview en nodigt de kinderburgemeester uit om dat te onthullen. Op weg daar naartoe vraagt één van de leerlingen aan een klasgenoot: ‘Wie geeft zichzelf nou een cadeautje?!’
Het is een stervormige bank, gezaagd uit een oude omgewaaide iep, die meteen door de kinderen in gebruik wordt genomen. Daarna neemt Jan Schep de belangstellenden mee naar de kas. Daar halen de kinderen de opgestapelde kratten voor de ingang één voor één weg en is de tentoonstelling over honderd jaar geschiedenis van schooltuin de Vink geopend.
