40 Jaar Gel: zonder spanning geen beweging

Rock ’n Roll vereniging Gel startte in 1984. De oprichters wilden drie dingen. Trouw zijn aan de authentieke rock ’n roll. Open voor iedereen. En niet commercieel. Veertig jaar later bloeit de club nog steeds op die principes. Dwars bezocht de wekelijkse dansavond van Gel in de Kompaszaal en sprak met enthousiast lid Yvonne Langen (59), actieveling Michel de Ruiter (47) en mede-oprichter Bo Thie (71).

Winnie van Heesch | Foto’s Eddy Ellert 

Michel staat tegenover me, ik haak mijn handen in de zijne. We hellen eerst tegelijk naar achteren, dan naar voren. ‘Ellebogen nooit achter je lijf. En houd steeds de spanning op je armen.’ Dit is waar het om draait in rock ‘n roll. ‘De spanning, die maakt de beweging.’ We beginnen te dansen en het werkt. Strak geleid door Michel zwier ik door de zaal als een jojo. Alsof ik nooit anders heb gedaan. Tenminste, zo voelt het. Geen idee of het er ook zo uitziet.

Eigen tempo
Om me heen bewegen doorgewinterde dansers en nieuwelingen met de motoriek van een puppy. Alle leeftijden tussen de twintig en vijfentachtig. En opvallend: iedereen danst met iedereen. Yvonne bevestigt dat: ‘Dit is precies de reden waarom ik me meteen thuis voelde bij Gel. Al vanaf dag één word je gestimuleerd om iedereen ten dans te vragen. Kraanmachinist of hartchirurg, dik of dun, jong of oud. Michel: ‘Het maakt bij ons ook niet uit hoe snel je gaat. Je volgt je eigen tempo.’

Dansdokter
De dansavond bij Gel bestaat uit twee delen. Het eerste uur is voor de lessen. Daarna is het vrij dansen. Maar ook daar houdt het lesgeven niet op. Bo bijvoorbeeld is al een half uur intensief een danspaar aan het instrueren. ‘Ik ben dansdokter,’ zegt hij daarover. ‘Soms zie ik dat mensen iets verkeerd hebben aangeleerd. Dan help ik ze dat te corrigeren.’ Het heeft alles te maken met zijn liefde voor de authentieke rock ’n roll. ‘Ik ben nogal een puritein. In de begintijd van Gel was ik meer danspolitie. Als ik op onze feestavonden een stel door de zaal zag walsen, tikte ik die even vriendelijk op hun schouder. Of ze daar eens mee wilden ophouden.’

Breiwerkersbromtol
Dansdokter is maar één voorbeeld van een typisch Gel-woord. Docenten heten ‘lesgevers’, andere vrijwilligers ‘actievelingen’ en dance moves ‘truken’. En die hebben ook weer heel eigen namen: Breiwerkersbromtol, Kammetje of Doornroosje. Waarom al die zelfgebreide woorden? Bo: ‘Het echtpaar dat rond 1980 de échte rock ’n roll terugbracht naar Nederland had les gehad in Frankrijk. Zij kenden die ‘truken’ onder hun Franse naam. Dus dat vroeg om een hertaling. En als iemand vindt dat een bestaand woord de lading niet dekt, komt dat ter discussie. Want we zijn natuurlijk een heel democratisch cluppie.’

Lustrumfeest
Dat cluppie draait nu al veertig jaar helemaal op onbetaalde actievelingen. Het bloeit als nooit tevoren, ook buiten de dinsdag. ‘Michel: ‘Aan het eind van elke lesperiode is er een feest. En in november organiseren we een groot lustrumfeest voor leden en oud-leden.’ Bo: ‘De lesgevers waren laatst nog een weekend in München, waar ze masterclasses en dansdemonstraties volgden. Om nieuwe dingen te proeven. En daar ligt ook een moeilijkheid. Want we willen vernieuwen, maar tegelijkertijd het échte fifties rock ’n roll gevoel vasthouden.’ Misschien is dat wel precies de spanning die Gel al veertig jaar in beweging houdt.