Op 13 maart sloot een groep mannen aan bij de vergadering van de werkgroep armoede om over hun ervaringen te vertellen. Het leidde tot stevige discussies en een levendige samenvatting: we praten over armoede en een beetje over alles.

Martien van Oorsouw

Armoede is een te groot probleem voor kant-en-klare oplossingen. ‘Maar we kunnen wel meedenken en signalen afgeven,’ zegt een man. ‘Het is,’ zegt Bert, ‘onze democratische taak om met voorstellen te komen.’ ‘Bovendien,’ voegt Mustafa toe, ‘we willen deel zijn van de oplossing, niet de agent van het probleem.’ Die laatste opmerking wordt volmondig beaamd.

Dat armoede snel kan toeslaan vertelt Stella. Ze had een goede baan, een mooi huis en twee kinderen. Lang verhaal kort: ze verloor haar baan, haar relatie eindigde en ze belandde in de schuldsanering. Over haar ervaringen schreef ze een boek: Armoede krijg je gratis. Met het boek wil ze laten zien dat je aan armoede en schuldgevoel kunt ontsnappen.
Stella geeft nu lezingen, ze wil armoede en schulden bespreekbaar maken. Ze geeft advies over hoe je armoede en schulden kunt aanpakken als je zelf in armoede leeft, maar ook geeft ze inzicht aan beleidsmakers en mensen die werkzaam zijn in het sociale domein. Ze is bestuurslid van de Meevaart.

‘We moeten niet bij het woord armoede blijven plakken,’ vindt Omar. ‘Eenzaamheid, honger en geldgebrek horen er ook bij. Omdat ze hier geen woning kunnen krijgen, wonen mijn kinderen verspreid door het land. Het is duur als ze op bezoek komen, de parkeerkosten zijn te hoog. Er is wel een regeling dat de kinderen en paar uur goedkoop kunnen parkeren, maar die korting is een pleister. Er is geen beleid voor als de uren op zijn.’ ‘Ik woon nu 25 jaar in Oost. Veel voorzieningen zijn verdwenen, ik kan nergens heen. Ik kom niet verder dan een wandelingetje Vonk, de Meevaart, de moskee en thuis,’ zegt een man.

Tijdens corona gingen mensen dingen voor elkaar doen, ze gingen in gesprek met andere groepen. Die energie zou je moeten vasthouden. Het belangrijkste is dat bij de aanpak van armoede vanuit vertrouwen gewerkt wordt, niet vanuit controle en beheersing. Er moeten plekken komen waar je met elkaar kunt zijn, maar ook met grotere groepen kunt samenkomen. Een aantal plekken waar mensen veilig kunnen praten over armoede, waar ze zich welkom en thuis voelen, waar ze gehoord worden en niet verwijtend toegesproken. En ja, een aantal armoederegelingen zou uitgebreid kinnen worden. Je hebt een sociaal weefsel nodig in de buurt, zeker nu iedereen ouder wordt.