Sinds 2015 huist aan de Middenweg bakkerswinkel Le Perron. De Spakenburgse bakkersfamilie Van den Bor runt de zaak. Doordeweeks leidt zoon Robin de zaak. ‘Brood is onze core business.’
Bij binnenkomst heet de geur van vers brood bezoekers welkom. Enkele saucijzenbroodjes gaan nog in de oven voor een late klant terwijl het espressoapparaat al wordt geboend. Het is tegen sluitingstijd en Robin van den Bor (22) kan de winkel zonder zorgen aan zus Sanne (19) overlaten voor een gesprek over hard werken, familie en lekker brood.
Eigenlijk stond het altijd al vast dat Robin bakker zou worden. De kunst van het bakken werd hem met de paplepel ingegoten. Zijn opa van moederskant had een goedlopend bakkersbedrijf op de markt in Spakenburg waar zijn moeder al vroeg aan de slag ging. Later leerde ze zijn vader kennen en kwam hij erbij. Robin ging als jong kind vaak mee naar de markt, of hij wilde of niet. ‘Bij ons moest je gewoon werken’ legt hij uit. ‘Dat kregen we aangeleerd. In het begin voelde dat soms als straf, later niet meer.’
Le Perron is een echte familiezaak: ‘s weekends staat moeder Ellemiek (54) aan het hoofd, op zondag springt vader Rob (55) bij. Opvallend is dat het niet alleen een bakkerswinkel is, klanten komen er ook een broodje eten of koffie drinken. ‘Dat was een wens vanuit Le Perron’ legt Robin uit. ‘Ik merk zelf dat mijn core business het brood is, het zijn mijn broodklanten die de zaak draaiende houden. In dat opzicht ben ik een echte marktverkoper, net zoals mijn moeder: we willen brood, brood, brood verkopen, de koffie is leuk voor erbij.’
Robin pauzeert even en vervolgt dan, met een blik op het koffieapparaat: ‘Kijk, om drie uur is het klaar met de koffie. Heel soms vraagt een klant dan wel eens waarom. Dan leg ik uit dat ik in eerste instantie bakker ben die brood verkoopt. Ik ben om vijf uur op, om zeven open. Dan eindigt de horeca om drie uur ‘s middags.’
Je bent met 22 jaar een van de jongste ondernemers in de Watergraafsmeer.
Een grijns verschijnt op Robins gezicht. ‘Klopt, ik was ongeveer vijftien en vond school niet meer leuk, toen wilde ik liever werken. Vervolgens heb ik nog een bakkersopleiding gevolgd tot ik achttien was. Tegen die tijd merkte ik dat ik al heel veel had geleerd in de praktijk. Toen bedacht ik me: deze opleiding kóst geld en werken verdíént het. Dus ben ik gestopt met de opleiding en fulltime aan de slag gegaan hier.’
Op je achttiende in je eigen zaak aan de slag. Hoe beviel dat?
‘De winkel was een welkome afwisseling van de markt. Het voelde al snel als mijn eigen zaak, een tweede thuis. Zeker nu ik met Sanne samenwerk, kunnen we goed onze stempel op de winkel drukken.’ Robin werpt een blik op zijn zus, die onverstoorbaar doorwerkt.
Hij gaat verder: ‘Onze marktachtergrond speelt daar een grote rol in: we maken graag een praatje met de klant. Dat heeft voor veel klantenbinding gezorgd. Samen zijn we het gezicht van de familie en winkel.’ Hij gebruikt de termen familie en winkel door elkaar heen alsof ze elkaar overlappen. Dat is ook zo, volgens Robin: ‘Er zit echt kracht in je eigen gezicht. Daarom houden we de zaak inmiddels geheel zelf draaiende in plaats van met externe personeelsleden. Misschien is het toeval maar sinds we dat doen ‘plussen’ we veel meer, en cijfers liegen niet.’
Op maandag staat Robin alleen in de winkel. Aanvankelijk wilde hij een extra personeelslid voor die dag aannemen maar daar ziet hij inmiddels vanaf. ‘Als ik in mijn eentje ben, staat de zaak vol. Klanten moeten dan soms iets langer wachten maar dat hebben ze er graag voor over. Dat is ook de kracht van de klanten hier: de wijk is soms net een klein dorp, men kent en groet elkaar en heeft wat meer geduld.’
Fijn dat jullie als familie zo’n succesvolle samenwerking hebben. Is het soms ook lastig om het zakelijke en persoonlijke te scheiden?
Robin antwoordt met een lach: ‘Daar is een uitdrukking voor: met familie moet je wandelen, niet handelen. Ons gaat het aardig af. We wonen allemaal in Spakenburg, ik in mijn eigen huis 200 meter bij mijn ouders en zusje vandaan. Maar we zien elkaar weinig op de werkvloer omdat we op verschillende dagen en plekken werken.’
Met weer een blik op zijn werkende zus: ‘Met Sanne werk ik natuurlijk wel samen. Dan zijn er soms spanningen, maar het is nooit sfeerbepalend, snel weer voorbij en sowieso nooit in bijzijn van de klanten.’
Sinds tien jaar werkt de familie onder de vlag van Le Perron. Ze krijgen veel ruimte om het assortiment naar eigen inzicht in te vullen, waardoor de winkel een uniek aanbod heeft voor klanten.
Welk uniek product gaat bij jullie echt als warm brood over de toonbank?
‘Onze doelgroep eet graag biologisch en geeft daar graag wat extra aan uit. Daar richten we ons dus op. Als ondernemer probeer je nu eenmaal veel uit.’ Robin wijst naar enkele van zijn exclusieve broden: ‘Als je mijn brood naast dat van een supermarkt op een weegschaal legt, zie je dat het drie keer zoveel weegt. In de supermarkt vind je geen brood van 800 gram. Onze producten zijn misschien iets duurder maar vooral veel beter. De notenbroden, de krentenbroden en de vegan worstenbroodjes lopen erg goed.’
Végan worstenbroodjes?
‘Ze lopen als een tierelier. We hadden eerst normale worstenbroodjes maar toen we de vegan variant uitprobeerden, merkten we dat mensen die veel liever hadden. Ze smaken hetzelfde en mensen willen graag een bewuste keuze maken. Wij zijn het enige filiaal dat ze verkoopt, met dank aan onze klanten in Watergraafsmeer.’
En misschien ook aan je zus: never change a winning team?
‘Sanne is altijd welkom’, zegt Robin waarna ze zich omdraait naar haar broer: ‘Ik heb het erg naar mijn zin hier maar ik weet nog niet wat ik definitief wil.’ Robin weer: ‘Ze heeft hier altijd een plek. Maar ze kan ook haar oudere zus achterna. Die ging als 10-jarige al mee naar de markt maar zit nu in de advocatuur, een heel andere tak van sport.’
Ah, dus niet het héle gezin werkt in het bakkerswezen?
Lachend merkt Robin op: ‘Nee, maar ze woont hier wel een paar huizen verderop aan de Middenweg en haalt hier elke ochtend een brood.’ Zo blijkt: je kunt de bakker uit het familielid halen maar het familielid niet uit de bakkerij.
Le Perron zit op de Middenweg 59.
