Waarschuwing: we gaan voor één keer Amsterdam-Oost verlaten. Dat is overigens niet mijn schuld. Iemand heeft ooit bedacht dat de Indische Buurt bij Zeeburg moest gaan horen. Inclusief Javaplantsoen nummer 36 waar ik als kind woonde. Toch jammer. Het was zó leuk geweest als deze Dwarskrant ook op de deurmat van mijn ouderlijk huis zou liggen. Helaas, we zijn Oost uitgezet.
Justus van Oel
Meevallers heb je gelukkig ook, hele grote zelfs. Ik stel voor dat wij daar nu naar toe gaan wandelen. Ga mee, wordt lachen. Vanuit de Watergraafsmeer (Oost) lopen we onder het viaduct door, en volgen de Molukkenstraat (Zeeburg). In het badhuis op het Javaplein heeft mijn moeder nog gedoucht. Links in de Javastraat was mijn Lagere School. Dan stuiten we op de Zeeburgerdijk. Achter die dijk lag vroeger de Noordzee. Sla nu rechtsaf richting Amsterdamse Brug. Let op: pas de brug die daarná komt heet Schellingwouderbrug. Bijna niemand weet dat. Blijf beneden, wandel richting Amsterdam-Rijn kanaal. Vlak voor u daar bent, ligt aan de linkerkant de oudste herberg van Oost. Een monument. Volg even de kanaaldijk richting Weesp. Tussen de zeshoekige basaltkeien van die dijk vond ik als kind plastic autootjes en zilveren rijksdaalders, buit van een diefstal vermoedelijk. En alles aan papa en mama gegeven. Wat was die kleine Justus toch een lief, eerlijk kind. Kijk nu richting IJburg. En daar staat ‘ie dan. Een gloednieuwe appartementenflat met de voor mij direct al onvergetelijke naam ‘De Justus’. In stadsdeel Zeeburg, okay, maar vanaf het dak kan je alle huizen in Oost zien waar de Dwarskrant wèl komt. Eeuwige roem in eigen buurt. Alsnog. Maar we moeten verder, want we moeten door. We volgen, achter het Flevoparkbad langs, de rand van het Nieuwe Diep. Ontstaan door een dijkbreuk, nooit meer gedempt. Rechts passeert u een voormalig gemaal, dat nu maaltijden serveert. Fijn woordspelig weetje. Even verderop, ook rechts, de laatste resten van het plaatsje Outersdorp, bij diezelfde dijkbreuk grotendeels verdwenen. Houdt koers richting Ringdijk, sla daar rechtsaf. U passeert het Jodemanussie- zo noemden wij die begraafplaats vroeger in de Indische Buurt. Mijn ouderlijk huis grensde daar ook zo ongeveer aan. Ik vond die plek als kind een onverklaarbaar iets. Pas veel later kwam ik er achter dat Amsterdam eeuwenlang de meest Joodse stad van West-Europa was. Juist. Daal nu onder het spoor door de Watergraafsmeer weer in. Einde wandeling. Zoekt u nog een leuke tourgids voor in Indisch Oost? Ik doe dat ook voor het echie. Dus als u iemand kent in ‘De Justus’, vast een nieuwkomer, stuur die naar mijn site. Geld zat, die gasten.
Reageren? Graag. Naar [email protected]. Meer www.justusvanoel.nl
